De vijftigjarige Daisy heeft nog nooit een zelfhulpboek gelezen en leeft nog. Hoewel de meeste vrouwen er een nodig hebben om te overleven, loopt Daisy nog steeds op deze aarde rond zonder er ooit een te hebben gelezen. Hoe is dit mogelijk?
Daisy heeft naar eigen zeggen een normale jeugd gehad. “Ik was een blije peuter en deed wat andere peuters ook deden. Spelen met blokken of met poppen. Met vriendinnen speelde ik vaak verstoppertje en daar was ik heel goed in. Misschien dat het daarmee te maken heeft? Of dat ik van buiten spelen hield?”
Toen Daisy ouder werd, was ze net als andere jongeren vaak onzeker. “Ik vond mezelf lelijk. Ik had veel acné en nooit een vriendje. Maar toen zei mijn moeder dat zoiets helemaal niet belangrijk is in het leven en dat ik mezelf moet accepteren zoals ik ben. Nou, ja, goed advies dacht ik. Dus toen deed ik dat.” En zo bleef Daisy vrolijk rondhuppelen zonder ooit in een mental breakdown te belanden.
Inmiddels is Daisy vijftig jaar. Ze streeft ernaar om honderd te worden. Of dit gaat lukken zonder zelfhulpboek? “Daar maak ik me niet druk om. Daar is het leven veel te kort voor.”
Julia, dit is het eerste verstandige artikel dat ik gedurende mijn lange leven in zowel De Pin als in andere damesbladen heb gelezen. Dat wil wat zeggen.