Moeten we cancel culture wel een podium geven?

Er is de afgelopen tijd veel aandacht voor cancel culture. Het fenomeen zou bekende mensen de mond snoeren als wat zij zeggen niet in overeenstemming is met wat de progressieve flank denkt, en dus rijst de vraag: moeten we cancel culture wel een podium geven?

Opiniemaker Wierd Duk denkt van niet. “De gevaren van cancel culture moeten niet onderschat worden. Het begint vaak onschuldig, maar kan uitgroeien tot een oncontroleerbaar monster. Kijk maar naar wat er nu gebeurt op de Amerikaanse universiteiten, waar goede wetenschap wordt ondermijnd door marxistisch diversiteitsbeleid. Je moet zo’n angstklimaat geen kans geven om wortel te schieten. Meteen keihard aanpakken en verbieden.”

Wierd Duk krijgt bijval van columnist Erdal Balci. “We moeten met z’n allen snappen dat er grenzen zitten aan de vrijheid van meningsuiting. Racisme, oproepen tot geweld, kritiek geven op iemands tweets, dat soort dingen gaan over alle grenzen heen. We leven in Nederland, niet in het China van Mao. Ik zeg: iedereen die bedrijven oproept om programma’s te boycotten afvoeren en dwangarbeid laten uitvoeren in een goelag.”

Tegenspraak op dit onderwerp komt van Arie Boomsma. “We moeten in dit land alles tegen elkaar kunnen zeggen. Dat is cruciaal voor het functioneren van onze democratie. Het willen aangeven van mensen die aan cancellen doen vind ik, en sorry voor mijn woorden, een beetje NSB-gedrag.”

Forumleider Thierry Baudet kiest, zoals altijd, voor de middenweg: “Linkse docenten moeten worden aangegeven, de NPO moet worden wegbezuinigd, voor de rest moet iedereen kunnen zeggen wat hij wil.”