Hier zou een recensie komen van Eva’s boek, maar ze wilde niet lunchen

Precies op deze plek had ik ruimte ingepland voor een recensie van Eva’s debuutroman. Helaas wilde ze niet met mij lunchen. Ze hield een beetje in het midden of ze geen zin had of echt niet kon, maar dat ze de uitnodiging afsloeg is een feit, en daardoor weet ik nu dus niet hoe goed haar boek is.

Het is voor recensenten onmogelijk om iets over een boek van een schrijfster te zeggen, zonder met haar te lunchen. Kijk maar naar mij. Ik tast volledig in het duister als het gaat om haar schrijfstijl, karakters en plotwendingen. En ik kan nu ook niets zinnigs schrijven over de spanningsboog van haar werk. Hoe weet ik nou hoe het verhaal afloopt zo zonder rendez-vous? Welke hoofdstukken staan erin? En is de vorm wel vernieuwend? Hoe ziet de cover eruit? Zo kan ik mijn werk toch niet doen!

Ik leef voor de literatuur en daarom wil ik in contact staan met alle aspecten van een boek. Bij vrouwen dan. Met mannen wil ik überhaupt niet lunchen. Daarom staat hier volgende week een recensie over het boek van Evert de Nasser. De cover ziet er alvast prachtig uit. En de achterflap is vlot geschreven.