Martines bh vraagt zich af wanneer ze weer aan het werk mag

De bh van Martine is er klaar mee. Ze ligt nu al meer dan drie weken weggeslingerd in de hoek van Martine’s kamer en begint zich af te vragen wanneer ze nou eindelijk weer aan de slag mag. Want als er iets is waar de bh slecht in is dan is het wel niksen. 

Martines bh: “Het is mijn passie om mensen te ondersteunen, ook al ben ik hier en daar wat pusherig. Ik heet niet voor niks busten-houder. Daar zit een opdracht in, en zo zie ik dat ook, al zestien jaar. Maar nu Martine ineens niet meer normaal voor de dag hoeft te komen, heeft ze besloten om de zwaartekracht mijn werk laat doen. 

Na al die jaren trouwe dienst word ik ineens aan de kant geslingerd. En dat terwijl het lang niet altijd makkelijke tijden waren he, oh, nee. Grijpgrage puberhandjes die kansloos aan me bleven rukken, het brandende zuur van Spice Girl-deodorants, ranzige koekkruimels, soms een verdwaald stuk chocola. Er was zelfs een fase dat ik de handtas was van Martine. Pakjes peuken, een telefoon, zo’n uitgewoonde pinpas erbij. Allemaal extra ballast. Maar klagen? Ik? Nooit. 

De laatste werkdag van de bh ligt inmiddels al geruime tijd achter haar. “Sinds de persconferentie van Rutte lijkt het wel alsof ik met pensioen ben. Ingeruild voor zo’n laks huispak zonder enig supportsysteem. Uitgerekend hij heeft nu fulltime werk, terwijl ik met de dag meer uit vorm raak. Zul je zien dat als ik straks eindelijk weer aan het werk kan, ik als een eerstedags stagiair onder de druk bezwijk. En dat terwijl ik juist nu zoveel goeds voor Martine zou kunnen betekenen. Zeker als je kijkt naar hoeveel zakken Maltesers ze erdoor heen ramt. Maar nee, ‘Martine kan wel zonder’ denkt ze. Tuurlijk.”