Afwezig schraapt Theresa May met haar beboterde mes over een stuk toast. Een tikkende klok, en het geluid van haar mes over het brood. Haar man kijkt het over de rand van zijn krant aan. Het zit hem niet helemaal lekker. Zou er iets zijn? Ze lijkt wat stilletjes. Hij schudt de kreukels uit zijn pagina’s. Na een paar minuten schraapt hij zijn keel. “Is er iets?”, vraagt hij.
“Nee, niets. Niet zo lekker geslapen denk ik.” Ze staart uit het raam. Haar echtgenoot grijpt naar de koffiepot. “Wil je nog een kopje?” Nee. Ze hoeft niet. Hij wordt er een beetje kribbig van. “Als er iets is, dan moet je het zeggen.” Het blijft stil. “Iets met werk, soms?” Theresa schudt verbeten van nee. “Laat me nou maar even.”
Het ontbijt wordt in stilte voortgezet. Haar man schenkt een scheutje melk in zijn thee en krijgt een ingeving. “Zullen we vanavond anders iets lekkers bestellen? Waar heb je zin in?” Theresa haalt haar schouders op. “Ja, kan. Doe maar iets.” Ze scrollt lusteloos op haar telefoon. “Lieverd, je moet wel praten hé”, zegt haar man. “Dat is het belangrijkste.” – “Ik ben gewoon moe”, bitst Theresa.
“Klaar om te gaan, mevrouw?” Theresa’s chauffeur steekt zijn hoofd om de hoek van de deur. Ze pakt haar tas van de stoel. “Nou, tot vanavond.”
In de auto is het stil. De chauffeur trommelt met zijn vingers op het stuur. “Mooie ochtend, mevrouw. Zonnig.” Hij zoekt Theresa’s ogen in de achteruitkijkspiegel. Ze knikt. “Laat de radio maar uit, alsjeblieft.” “Natuurlijk, mevrouw.” De auto kruipt langzaam door het verkeer.
Na een half uur opent de chauffeur het portier. “Nou, ach, bijna weekend toch?”
May knikt, een flauwe glimlach. “Ja. Bijna weekend.”
Word nu Vage Kennis van de Speld en krijg gratis het nieuwe jaaroverzicht ‘2018: Een Jaar’!
Er is iets aan de hand. Plotseling is het vooruitzicht voor bijna de hele dag mist.
Ik heb net mandarijnen gekocht buiten mijn systeem om, op een andere dag. Ik voelde ineens negatieve energie ontstaan, en ik zag de agressie van het grijpen in de vakken van de klanten. Daarna kwamen er ineens twee figuren in een grijs pak naar binnen die met de manager naar de kelder gingen.
De dalai lama zegt dat we mededogen moeten praktiseren om de politieke structuur heen die immers steeds drukkender wordt. Door alles te politiseren is er steeds meer controle en onderdrukking van simpele menselijke uitingen.
Iedereen mag geloven wat hij wil, als je er maar geen anderen mee lastigvalt.
Volgens mij wordt ze gepest op het werk. Dat komt vaker voor dan he denkt .
Bij het uitstappen botst Theresa tegen een oud theelepelvrouwtje op en haast zich te verontschuldigen. I’m so sorry Miss ? “Marple, Miss Jane Marple” Nice to meet you Miss Marple, My name is May, Hanja May “Can I get you a cup of coffee to make it up ? I don’t have much on my mind anyway today” zegt Theresa. “That would be lovely” antwoordt Miss Marple en samen lopen ze de Starbucks binnen. Hanja….eh Theresa laat per ongeluk de deur nogal hard in het slot vallen en plots dendert er een dood lijk door de losse plafondplaten…..
Hulde voor uw betoog, waarbij moet worden opgemerkt dat de uiteenzetting niets aan duidelijkheid te wensen overlaat; een lijk is nooit levend namelijk. Afgezien daarvan is het wel belangrijk om te bepalen of voornoemde plafondplaten al dan niet blijvend letsel elders hebben veroorzaakt. Temeer omdat het aftredende deel der natie nogal tamelijk dun bezaaid is momenteel. Het zou de deal enigszins op de tocht kunnen zetten, waarna de lepeltjes alsnog pardoes van de schoteltjes trillen, begrijpt u?
Je denkt waarschijnlijk dat ik per ongeluk een dood lijk door de schoorsteen laat denderen. Dat mag natuurlijk. En ik ben zeker niet Academisch onderlegd maar taalkundig soms wel creatief al zeg ik het zelf. Ik zal bij sneeuw ook altijd vermelden dat zij wit is, want dat is lang niet altijd vanzelfsprekend. Nu zul je zeggen dat het bij een lijk wel altijd met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dood is, en daar heeft u natuurlijk een punt. (sorry, was ik aan het tutoyeren ?) Ik kan u melden dat de loszittende plafondplaten geen slachtoffers hebben gemaakt omdat zij van zeer licht materiaal waren vervaardigd en geen scherpe randjes bevatten. Waar wilde ik ook al weer heen ? Nunavut. Wat betreft de lepeltjes en schoteltjes, Daar begrijp ik dan inderdaad niet veel van maar zal wel met het theelepelvrouwtje te maken hebben . En elk geval, ook u hulde voor uw betoog.
Ze is net terug, en ze is NIET afgetreden!
Inmiddels weet de EU ook wat machtspolitiek is.
Hoe dan ook, mensen klagen altijd als ze geen slaaf mogen zijn.
Waar stond die ontsnappingsclausule ook al weer?
Een vrouw die weinig zegt.
Heerlijk.
Zouden er meer moeten doen!
WIr schaffen es!