Het is niet meer te zien, maar ergens onder de stapel kleren in de slaapkamer van Paco van de Griend staat als het goed is een stoel. Maar veel meer kan hij niet zeggen over het voorwerp waar hij bijna dagelijks kledingstukken op achterlaat, hij heeft er hoogstens nog vage herinneringen aan.
“Hij was van hout volgens mij, met een gat in de rugleuning”, vertelt Paco terwijl hij het met handgebaren probeert te illustreren. “Maar het zou ook kunnen dat hij volledig bekleed was, het menselijk geheugen is bedrieglijk natuurlijk.”
Ook over hoe en waarom de stoel in zijn slaapkamer terecht is gekomen is grotendeels in nevelen gehuld. “Volgens mij had ik hem gekocht in de tijd dat ik nog wat had met Mieke. God, wat vliegt de tijd. Dan zou het trouwens kunnen dat de poten grijsgeverfd waren. Of nee… nou ja, het is een stoel, dat is het enige dat ik met zekerheid kan zeggen. Of anders een krukje, dat zou ook kunnen.”
Volgens Paco is het ook geen optie om de kleren van de stoel af te halen en te kijken. “Zou ik kunnen doen, maar ja, waar laat ik die kleren dan?”
Nu je het zegt, de vloer van mijn vrouw haar kant van de zolder heb ik ook al jaren niet meer gezien. Benieuwd of die er nog ligt.
Een uitwas van het cosmopolitisch establishmentisme.
Eigenlijk is dit een non-issue. Wat maakt het nou uit waar je kleren op liggen?
Als Paco mij inhuurt komt alles op zijn pootjes terecht. Daar zit geen geen Russisch woord voor stoel bij.
Kleren maken de man.
in dit geval: Kleren maken de stoel
Mieke? Toevallig Mieke de Vries? Het achternichtje van een voormalig buurman van Willem Gispen? En heeft de stoel 4 poten? Dan heb je misschien een origineel design in huis. Snel naar Tussen Kunst en Kitsch voor een taxatie; je bent misschien rijk …
In een kast!
Ik zie geen spinnenwebben, dus hier zit een (muf) luchtje aan.