Zo voelt het om te zijn 

Je bent je er misschien niet altijd van bewust, maar bijna alles en iedereen is. Toch kan het heel moeilijk zijn om je te bedenken hoe het voelt om te zijn. In deze special krijg je een inkijkje in het leven van iemand die is, zodat ook jij het zijn hopelijk beter kunt begrijpen.

08.30 Je wekker gaat en je wordt wakker in je mensenlichaam. Zonder na te denken reik je je arm uit en druk je op het knopje van de wekker. Je kijkt naar hoe je hand rust op de knop bovenop de wekker, waardoor je inziet dat je nooit zou zeggen dat je hand op de wekker staat, zoals je wekker op het nachtkastje staat. “Mijn lichaam is geen object als andere objecten, maar het perspectief van waaruit ik de wereld waarneem”, zeg je. De omtrek van je lichaam is een grens dat andere ruimtelijke relaties niet kunnen overschrijden, omdat je bewustzijn en je lichaam zo diep verbonden zijn. Je kunt je eigen lichaam enkel waarnemen via je lichaam zelf, wat betekent dat je je lichaam niet bezit, maar je lichaam als het ware bent. Tijd om te douchen.

12.00 Lunch! Je hebt zin in een fruitsalade en pakt een mes. Je schilt een appel en weet dat dit geen passief object is, maar dat het in staat is te handelen. “Heeft de appel dan ook een soort appelhandjes waarmee hij mensen van vorm kan veranderen?”, vraag je aan jezelf. “Ach nee, maar binnen een groot netwerk van bijvoorbeeld appels, mensen en bomen, heeft iedere entiteit invloed heeft op de ander!” Je appeltje is in dat opzicht een gelijke aan jouzelf en je bent dus altijd onlosmakelijk verbonden aan ongelofelijk veel dingen. Smullen!

16.00 Je kijkt naar buiten en ziet een Opel Corsa met een panoramadak. “Hoe weet ik dat die Opel Corsa met een panoramadak bestaat los van mijn observatie van die Opel Corsa met een panoramadak?”, vraag je je af. “Hoe kan ik bedenken wat een Opel Corsa met een panoramadak eigenlijk is, los van de manier waarop ik ernaar kijk en erover nadenk?” In je hoofd heb je allerlei associaties bij en ideeën van Opel Corsa’s met panoramadaken, en je zult nooit echt weten wat ze zijn zonder die ideeën en associaties. “Waarschijnlijk zouden ze dan helemaal geen Opel Corsa heten”, concludeer je.

21.03 Je loopt op straat en komt Edwin tegen van waterpolo. Jullie communiceren met elkaar via woorden, maar je weet helemaal niet met zekerheid of jullie al die woorden hetzelfde begrijpen. Misschien ziet Edwin wel iets heel anders als hij naar bijvoorbeeld een Opel Corsa met een panoramadak kijkt. Je kunt je indenken hoe het voor jou is om Edwin van de waterpolo te zijn, maar niet hoe het voor Edwin is om Edwin van de waterpolo te zijn. Goed, je moet weer door. Laten jullie een keer een biertje doen.

22.30 De dag is voorbij gevlogen, wat je weer herinnert aan de tijdelijkheid van het menselijk bestaan. Je staat op je balkonnetje en weet dat de dood de basisconditie is van het zijn. “Zodra ik werd geboren, was ik oud genoeg om te sterven”, schreeuw je naar de maan. Het is een onvermijdelijk en blijvend vooruitzicht dat de manier waarop je bent en handelt in alle mogelijke manieren beïnvloedt. Je zijn is omgeven door de dood, het niets, de absolute afwezigheid van het zijn. Straks nog even Hart van Nederland kijken en dan naar bed.

23.54 Je bent lekker aan het slapen. Tenminste, daar moet je maar vanuit gaan. Als je morgen wakker wordt op ongeveer dezelfde plek als waar je vanavond bent gaan liggen, dan kun je aannemen dat je op dit moment aan het slapen bent. Ook al kun je je er in geen mogelijkheid bewust van zijn. Zzzzzz.