Analyse Sylvie Meis: Duitse coalitiebesprekingen

Het is een spannende week voor de Duitse politiek. Er is een principeakkoord tussen CDU/CSU en de SPD, maar dat betekent nog niet dat de coalitie er ook gaat komen. Ik heb jarenlang in Duitsland gewerkt en ben gaan houden van het industrie- en roadtripgevoel dat ik heb laten terugkomen in mijn nieuwe fashionlijn ‘Sylvie Ruhrgebied’. Met die levenservaring kan ik zeggen dat het helemaal nog niet zeker is dat de nieuwe regering er komt.

Ze hebben al vier jaar met elkaar samen doorgebracht. De Union en de SPD waren een ‘perfect couple’ maar na drie maanden met Charbel kan ik je zeggen: too much is too much. Dus ik kan me helemaal voorstellen dat de sociaaldemocraten op een punt komen dat ze denken: enough. Trouwens, om maar meteen even twee misverstanden uit de wereld te helpen: nadat twee regionale afdelingen van de SPD zich tegen de grote coalitie hebben uitgesproken is die coalitie daarmee nog niet van de baan en na de nodige champagne en etentjes in Miami is mijn body nog steeds helemaal in shape.

Ik hoor de media al lijstjes maken. ‘Als Merkel er met de SPD ook niet uit komt, wat kan dan nog wel? Een minderheidsregering? Nieuwe verkiezingen.’ Ze is fucking 63, wat niet iedereen haalt, ze wil verdorie regéren. Ja, sorry voor alle fucks, maar ik ben er gewoon helemaal klaar mee. I don’t fucking care anymore. Daar heb ik recht op.

Kiest SPD voor zichzelf? Ik zou zeggen: af en toe is het belangrijk voor jezelf te kiezen. Kaapstad is trouwens een schitterende stad. Je hebt daar heel veel mooie strandhuizen en de herinnering aan de apartheid verscheurt de bevolking nog altijd op een prachtige manier. Maar het is goed zo. Ik had beloofd dat dit een politieke column zou worden in deze fase van mijn leven voel ik me vrij daarvan af te wijken als statement. Ich schaffe das.

Het monumentale werk 100 jaar De Speld – Deel I is nu verkrijgbaar, bestel het hier.
9 van de 10 tandartsen raden dit boek aan.