Dit is Koert Woudrichem. Op het eerste gezicht een hele normale paarse Hollandse jongen. Maar in de verre toekomst zouden historici wel eens met heel andere ogen naar Koert kunnen kijken: hij is namelijk zijn eigen ras begonnen.
“Het blanke ras is altijd al behoorlijk over het paard getild geweest en als ik heel eerlijk ben: de andere rassen zijn ook niet veel soeps,” vertelt Koert. “Het fijne van een eigen ras beginnen is dat je niet wordt aangesproken op je wandaden uit het verleden, maar dat je ook geen geschiedenis van onderdrukking of slachtofferschap met je meedraagt. Niemand heeft iets tegen ons. Ze kennen ons nog helemaal niet.”
Voorlopig is Koert nog in zijn eentje, maar hij laat weten al wel een paar potentiële rasgenoten op het oog te hebben. “Van daaruit kunnen we dan verder uitbouwen. Als we met genoeg mensen zijn wordt het tijd om ons eerste stuk grondgebied in te lijven. Maar dat is voorlopig nog toekomstmuziek. We moeten eerst een solide basis hebben voor ons ras. Een beetje werken aan raszuiverheid. Awareness raising zeg maar.”
Koert ziet de toekomst van zijn ras positief in. “Nu zijn wij nog minderwaardige mensen. Maar dat is normaal, ik ben pas net begonnen. De blanken hebben ook duizenden jaren lopen aanmodderen in de marge van Eurazië. Zoiets heeft gewoon tijd nodig. We moeten ook nog even kijken wat precies onze sterke punten worden. Ik ben zelf bijvoorbeeld niet zo muzikaal maar ik kan wel hard rennen. Misschien kan mijn ras daar iets mee.”
Wat een gaaf initiatief Koert. Ik wil me ook graag aansluiten bij jouw ras die kleur zou mij ook geweldig staan. Ik ben ook niet muzikaal maar wel redelijk sportief en naast goed schrijven ben ik goed in zowel Engels als Nederlands.
Wordt hij gekloond om een Eva te maken?
De kleur doet vermoeden dat Koert tot enkele dagen geleden nog geen buitenlucht tot zich heeft kunnen nemen.
Daarom is het fijn voor hem dat de voorraadkast spontaan van het slot sprong, en Sylvana Simons hem al heeft weten te benaderen voor een plek op haar lijstje, waarover inmiddels omtrent de naam ‘Artikel 1’ enige controverse is ontstaan.
‘Nederland in Kleur’ zou een aardige vervanging kunnen zijn, hoewel de zopas aangetrokken kandidaten voornamelijk groen kleuren, maar ook bruin, geel en beige komen reeds voor.
Dus gewoon in zeven kleuren, dat bruin, in de pot aan het eind van de regenboog. “Somewhere over the Rainbow …”
Juist Outsider, en zo is de cirkel rond. Niks nieuws onder de zon dus.
Van je ras, ras, ras…
is dat niet gewoon een regenboogpiet?
Oh, dan is het goed.
KUTZWARTEPIET dan weer wel.
Abraham.
Dus ik zie drie Marokkaanse jongens langslopen, dat maakt me geen fuck uit, al zijn ze paars… Maar ik tik er dus eentje tegen zijn jassie aan.
En toen? Toen waren zeker de rapen gaar? Eerst allahu ahbar en daarna direct geschreeuw over discriminatie en gebrek aan respect. En kort daarna al de eerste dreigvlog die viral gaat op YouTube.
Als iemand die al jaren in Mokum West woont: dat scenario is zeer onwaarschijnlijk.
Waarom nou weer paars, vraag ik mij af. Wat is er mis met Smurfenblauw?
Het Nederlandse volk is bijzonder hardleers: we hebben al 3 keer een volstrekt heilloos ‘Paars’ meegemaakt, we zijn nu aan de vierde en hopelijk laatste keer bezig. “Paars” is -behalve een zegen- voor Koert Woudrichem ook een eredienst voor de honderdduizenden witte, grijze en zwarte miljo- en miljardairs in dit land. Ze krijgen tijdens hun vluchtroutes naar de Kaaiman Eilanden, Seychellen en andere fiscale safe-houses gratis lunches en fiscaal/juridische adviezen, allemaal een ferme belastingbonus toegestopt, een aai over de bol én een warme hand van Gerrit Zalm en Jeroen Deysselbloem.
Het lijkt mij een KUTPAARSJE!
Uwernes rezing?!
Uw erge reeskak?