Bob Dylan heeft eindelijk iets laten horen sinds het winnen van de Nobelprijs voor de Literatuur. Het Nobelcomité was uitermate vergenoegd vandaag een doos Merci’s in de postbus te vinden.
De chocolaatjes maken veel los in Stockholm. “Heel attent van meneer Dylan. Dit hebben we eigenlijk al niet meer meegemaakt sinds die VVV-bon van Jean-Paul Sartre in 1964”, aldus voorzitter Sara Danius. “Zitten die met wit aan de onderkant er nog tussen?”
Ik lust wel een doos kersenbonbons
Woorden in de vorm van bruine staven gegoten. Een dichterlijke meesterzet!
“Okidokie” levert meer chocoladeletters op dan “Q”
Wat een pech dat Tom Waits de prijs niet won. Die zou zeker zijn “Chocolate Jesus” hebben gestuurd om van te smullen.
Waarschijnlijk vraagt hij of ze de geldprijs even overmaken naar zijn rekening.
‘Voor wat hoort wat’ dacht Dylan. Voor het overige heeft hij er niet zoveel mee op.
“Het gaat over de invulling” is meer een betere aanname.
Het geld zal hem een worst zijn net zoals zijn erkenning om dat in een andere versnapering te vatten.
Mijn aanname, die zeker niet waar kan zijn, is dat hij zijn stem is verloren en daarbij zijn gitaarsnaren met bijbehorende stem en mondharmonica.
Kortom, er is een familielid welke al jaren doet alsof hij/?/zij hem is.
Ik kon dit niet korter samenvatten.
Benny
Kun je nog even uitleggen wat je nou eigenlijk wilde zeggen?