‘O god laat het voorbij zijn,’ denkt jarige man die glimlachend toekijkt hoe familie en vrienden hem toezingen

De lach op zijn gezicht maskeert bij Jochen diepe pijn die hij voelt terwijl familie en vrienden hem toezingen om zijn verjaardag te vieren. “Een fijne verjaardag voor jou”, hief tante Bep het lied des doems aan, waarna iedereen in de kamer inviel. Omdat Jochen net stond, kon hij niet anders dan verstarren in een pose van gespeelde verrukking, terwijl hij zijn handen maar krampachtig op zijn rug hield, de knokkels wit.

“O god laat het alsjeblieft stoppen,” denkt Jochen terwijl zijn familie en vrienden vrolijk klappen en hun handen in de lucht werpen. “Wat zou het fijn zijn als de aardbodem onder mijn voeten zou wegglijden en ik door Satan naar beneden gesleurd zou worden, de duisternis in, en ik niet meer naar dit lied hoef te luisteren.”

Met alle macht probeert hij zijn grimas een schijn van levensvreugde mee te geven. “Weten ze wat hier aan de hand is? Beseffen jullie wat vroeger mijn verwachting was van waar ik zou staan in deze levensfase, en hoe zich dat verhoudt tot mijn schampere status nu? Och sukkelaars, ik lach jullie toe en denk aan het graf.”