Een hond die je in je gezicht likt, is allesbehalve liefhebbend. Dat blijkt uit onderzoek van professor Bert Bokhoven. "Veel mensen zien het likken van hun trouwe loebas als een teken van genegenheid,
dit is totale onzin wat er wordt gezegt
je hond is je trouwste kamaraad een hond wilt je niet dood hebben een lik over je gezicht van bijvoorbeeld dat je iets eet is voor hem een kenning van nieuwsierigheid
Met pijn in mijn hart mijn hond net moet slachten na lezen artikel.
Hij likte idd bij mij en mijn vriendin in het gezicht.
We hadden hem al 7 jaar maar wist dit niet.
Hoop dat onze nieuwe hond niet ook dood moet vanwege likken.
Toch bedankt voor waarschuwing, liever hij dood dan wij,ja toch?
waar slaat dat nou weer op, als ze zelf een wondje hebben likken ze daar aan, dus jullie suggereren hieruit dat iedere hond dood wil…..doe eens normaal !!!
Dat noemt zich nog een gespecialiseerde hondenkenner…..Ga naar de psychiater toe, en laat je hersens nakijken.
Anderzijds is het natuurlijk wel een duivelse gok om een hongerige pitbull je gezicht te laren likken. Als hij ‘de smaak te pakken krijgt’ vindt de hondenuitlaatservice pas dagen later een afgeknaagde schedel.
Weledelgeleerde Professor, weet u als deskundige waarom wij honden niet gewoon in een bak met korrels mogen plassen, zoals katten?
Rond deze tijd plaats ik altijd een minisparretje in huis, zodat mijn chihuahua er tegen kan plassen. In de andere maanden plast mijn welopgevoed hondje altijd tegen een bonsai op de vensterbank.
De buurvrouw was weer thuis.
Ze heeft een compleet huis aan laten bouwen. Waarom moet ze doen altijd tegen die muur van mij aan zitten trappen?
Het is parasitisme.
Dit is weer zo’n vrouw alleen, haar vader suggereerde dat ze samenwoont omdat, zo zie ik het, dat zo belangrijk is voor haar, daar ligt de enige eigenwaarde van die mensen. Ze kunnen geen seconde alleen zijn. Dus ze leeft in een neurotische fantasiewereld om zich huisvrouw en -moeder te voelen, en zoekt hulp en steun, bij mij. Dit soort dingen is al vaak gebeurd. Ze is hierin indirect en hypocriet.
De buurman, altijd een stille man, van mijn moeder heeft een ernstige ziekte gehad en het overleefd, hij heeft nu echter een probleem aan zijn stem die klinkt als het schrapende gerommel uit de hel, waarmee hij nu iedereen op opvallende manier gedag zegt. Je hoort het van een afstand. Het is zo erg dat je er eigenlijk niets van mag zeggen. Hij gedraagt zich als een bekendheid die handtekeningen geeft. Maar op dat vlak ligt dat, stomme, gestommel hiernaast. Hij loopt zo de hele winkel door.
Ze zijn gewend zich zo ‘aan te passen’ dat ze enkel anticiperen. Op het fascistische af hebben ze zich uitgesloofd.
————————————
Terwijl ik het erover heb begint iemand, even buiten, sympathiek te doen maar op het vlak hoelang die ma begraven is. Ik zei dat maakt geen fuck uit, mensen moeten hun verstand gebruiken.
Dat zijn christenen die nog denken dat die mensen daar letterlijk zijn ofzo.
Het is het bijgeloof denk ik dat die mensen letterlijk uit hun graf opstaan.
Daarom zijn ze zo bang, en laf.
Zo denken ook die tegenstanders van geloof.
Ze nemen alles letterlijk.
Normaal zou ik er geeneens aan toe komen, en als ik het doe word ik tegengewerkt.
——————–
Als ze een probleem krijgen leren ze nog niets, en niet alleen dat, ze worden juist erger in hun eigenwaan. Het is PR. Hoe banger ze zijn voor de dood hoe harder ze hun best doen voort te leven via hun kinderen.
Met andere woorden hun liefde voor hun kinderen = angst voor de dood. Ze werken zo juist aan de dood van hun kinderen.
Hun sentimenten liggen absoluut op de begraafplaats.
Ik kijk naar het motief.
Mensen zijn daar te kortzichtig in, iedereen heeft er aan meegedaan.
En dan fantaseren ze dat ík nota bene wel zal zitten loeren op zo’n vrouw, want zo zijn ze ook in hun kliek.
Ze zien niet eens wat voor vernedering dat is.
Daarom moet ik zo oppassen met die buurvrouw om wat te zeggen.
Gerelateerd nieuws
Groenland waarschuwt Trump: ‘Wij eten katten en honden’
Provincie Utrecht wil kinderen beschermen en gaat eigenaren van agressieve honden afschieten
Experiment op Wimbledon met ballenhonden loopt uit op chaos
Man die gewoon z’n hond wil uitlaten lastiggevallen door Freek Vonk
dit is totale onzin wat er wordt gezegt
je hond is je trouwste kamaraad een hond wilt je niet dood hebben een lik over je gezicht van bijvoorbeeld dat je iets eet is voor hem een kenning van nieuwsierigheid
Met pijn in mijn hart mijn hond net moet slachten na lezen artikel.
Hij likte idd bij mij en mijn vriendin in het gezicht.
We hadden hem al 7 jaar maar wist dit niet.
Hoop dat onze nieuwe hond niet ook dood moet vanwege likken.
Toch bedankt voor waarschuwing, liever hij dood dan wij,ja toch?
Leuk bedacht.. maar helaas door iemand zonder verstand van zaken.. echt jammer dit.. wij kenners weten wel beter
Pardon? doe effe kanker normaal
Wat een belachelijk verhaal. Hoeveel uren studie zou daarvoor nodig zijn geweest? Nutteloos dit.
waar slaat dat nou weer op, als ze zelf een wondje hebben likken ze daar aan, dus jullie suggereren hieruit dat iedere hond dood wil…..doe eens normaal !!!
Dat noemt zich nog een gespecialiseerde hondenkenner…..Ga naar de psychiater toe, en laat je hersens nakijken.
De waarheid is soms erg wreed.
je hebt gelijk!!!
sos
Precies..!!
Grootste. Onzin. Ooit
Het poepzakje was het begin van een revolutie.
Verbaast mij niets. Blaffende honden bijten niet en likken is het tegenovergestelde van bijten.
De fotosjopper van De Speld had de rauwe biefstuk in de bek van het hondje toch wel even kunnen voorbakken in verband met de hygiëne.
Is Kimberleys doggo argentino niet gestoven aan een enge ziekte na het consumeren van een brokje uit haar mond?
Anderzijds is het natuurlijk wel een duivelse gok om een hongerige pitbull je gezicht te laren likken. Als hij ‘de smaak te pakken krijgt’ vindt de hondenuitlaatservice pas dagen later een afgeknaagde schedel.
Hondstrouw.
Bloedhond.
Weledelgeleerde Professor, weet u als deskundige waarom wij honden niet gewoon in een bak met korrels mogen plassen, zoals katten?
Rond deze tijd plaats ik altijd een minisparretje in huis, zodat mijn chihuahua er tegen kan plassen. In de andere maanden plast mijn welopgevoed hondje altijd tegen een bonsai op de vensterbank.
De buurvrouw was weer thuis.
Ze heeft een compleet huis aan laten bouwen. Waarom moet ze doen altijd tegen die muur van mij aan zitten trappen?
Het is parasitisme.
Dit is weer zo’n vrouw alleen, haar vader suggereerde dat ze samenwoont omdat, zo zie ik het, dat zo belangrijk is voor haar, daar ligt de enige eigenwaarde van die mensen. Ze kunnen geen seconde alleen zijn. Dus ze leeft in een neurotische fantasiewereld om zich huisvrouw en -moeder te voelen, en zoekt hulp en steun, bij mij. Dit soort dingen is al vaak gebeurd. Ze is hierin indirect en hypocriet.
De buurman, altijd een stille man, van mijn moeder heeft een ernstige ziekte gehad en het overleefd, hij heeft nu echter een probleem aan zijn stem die klinkt als het schrapende gerommel uit de hel, waarmee hij nu iedereen op opvallende manier gedag zegt. Je hoort het van een afstand. Het is zo erg dat je er eigenlijk niets van mag zeggen. Hij gedraagt zich als een bekendheid die handtekeningen geeft. Maar op dat vlak ligt dat, stomme, gestommel hiernaast. Hij loopt zo de hele winkel door.
Ze zijn gewend zich zo ‘aan te passen’ dat ze enkel anticiperen. Op het fascistische af hebben ze zich uitgesloofd.
————————————
Terwijl ik het erover heb begint iemand, even buiten, sympathiek te doen maar op het vlak hoelang die ma begraven is. Ik zei dat maakt geen fuck uit, mensen moeten hun verstand gebruiken.
Dat zijn christenen die nog denken dat die mensen daar letterlijk zijn ofzo.
Het is het bijgeloof denk ik dat die mensen letterlijk uit hun graf opstaan.
Daarom zijn ze zo bang, en laf.
Zo denken ook die tegenstanders van geloof.
Ze nemen alles letterlijk.
Normaal zou ik er geeneens aan toe komen, en als ik het doe word ik tegengewerkt.
——————–
Als ze een probleem krijgen leren ze nog niets, en niet alleen dat, ze worden juist erger in hun eigenwaan. Het is PR. Hoe banger ze zijn voor de dood hoe harder ze hun best doen voort te leven via hun kinderen.
Met andere woorden hun liefde voor hun kinderen = angst voor de dood. Ze werken zo juist aan de dood van hun kinderen.
Hun sentimenten liggen absoluut op de begraafplaats.
Ik kijk naar het motief.
Mensen zijn daar te kortzichtig in, iedereen heeft er aan meegedaan.
En dan fantaseren ze dat ík nota bene wel zal zitten loeren op zo’n vrouw, want zo zijn ze ook in hun kliek.
Ze zien niet eens wat voor vernedering dat is.
Daarom moet ik zo oppassen met die buurvrouw om wat te zeggen.