EU zoekt onvermoeibaar politiek-correcte leider

Commissievoorzitter José Manuel Barroso heeft in samenwerking met statistiekbureau Eurstats het profiel opgesteld voor de nieuwe President van de EU. “De beoogde kandidaat staat symbool voor een kunstmatig institutioneel-gerationaliseerde eenheid die bij alle landen goed in de smaak valt. Hij moet zijn talen spreken en geen moeite hebben met verhuizen tussen Brussel en Straatsburg. Zijn persoon moet versmelten met de bureaucratische werkelijkheid in Brussel en hij mag niet bang zijn om de nationale culturen te dwingen tot een eurocratisch compromis.”

Barroso benadrukt dat dat het een groot leider vergt om de belichaming te zijn van een instituut dat de schijn heeft van een staat, maar het in feite niet is. De beoogde kandidaat moet ‘een uniforme benadering toepassen die op de juiste manier haar burgers abstraheert.’ Tevens behoort het tot de aanbevelingen om zeer pragmatisch en met een vleugje idealisme te werk te gaan en om met een onvermoeibare politieke correctheid te voorkomen dat de President doelwit wordt van massale onvrede. Van de president wordt verwacht dat hij een hartgrondige hekel aan protectionisme heeft, maar ook dat hij de auto-industrie en de landbouw beschermt. Daarnaast is men in verband met het minderhedenbeleid op zoek naar iemand afkomstig uit een niet te groot en niet te klein land, bij voorkeur een familieman op middelbare leeftijd met een bril.

Pierre Boqmat, woordvoerder Communicatie en Lidstaatrelaties, noemt het van groot belang dat de voorzitter een neutrale uitstraling heeft. “Het moet iemand zijn die ondanks zijn machtspositie te saai is voor de media om veel over te schrijven. Op die manier kan er een gepaste afstand worden gehouden tussen Europese leiders en de burgers.” Boqmat stelt dat het charisma van de ideale kandidaat te vergelijken is met dat van een koelkast. “Betrouwbaar, niet te opvallend, en constant in zijn prestaties.”

De Belgische premier Herman van Rompuy wordt getipt voor het geestelijk leiderschap van het bureaucratische Mekka. Naast het feit dat hij de Franse taal beheerst, heeft hij ruime ervaring met het in bedwang houden van een olifant in een porseleinen kast. Het is echter de vraag of een abstracte olifant even makkelijk in bedwang te houden is. Van Rompuy is positief gestemd. “Bij mijn huidige werk is ook sprake van institutionele rationalisatie zonder heldere doelstelling en zijn de ambities eveneens tegenstrijdig. Als je dat kan doorstaan, noemen wij dat sinds kort ‘vooruitgang’,” aldus Van Rompuy.