Onderzoek wijst uit dat beknopt schrijven lastig blijkt te zijn voor mensen die studeren maar bijvoorbeeld ook voor mensen die werk hebben

Steeds meer mensen die een beroep uitoefenen waarbij schrijven van een ontzettend groot, om maar niet te zeggen van essentieel belang is, en daarom vaak bezig zijn met dingen opschrijven, noteren, neerkrabbelen, registreren, vastleggen, typen en publiceren, vergeten geregeld en met enige regelmaat – dit blijkt uit onderzoek van wetenschappers van de Universiteit van Amsterdam (maar het is ook op andere universiteiten wel eens besproken dus in die zin zou je kunnen zeggen dat het op landelijk niveau een erg waardevol onderzoek is), zij hebben een steekproef gedaan waarbij ze willekeurige teksten selecteerden (een proces waarbij willekeur van groots en meeslepend belang was, dus niemand heeft van te voren echt vastgesteld wie dan onderzocht werden) en deze hebben beoordeeld op bondigheid, waarbij gezegd moet worden dat ze enkel de teksten selecteerden die publiek toegankelijk zijn (dus niet de teksten die niet publiekelijk toegankelijk zijn, of die relatief moeilijk toegankelijk zijn voor het publiek, dus bijvoorbeeld ook niet toegankelijk voor mensen die er geen toegang tot hebben) en er dus geen uitspraken gedaan kunnen worden over de documenten die, om het maar zo even concreet te zeggen en te benoemen, vergrendeld waren – dat het ontzettend belangrijk is om lange teksten op te delen in kortere zinnen en om buitensporig gebruik van bijzinnen te vermijden, waardoor de tekst beter leesbaar wordt en de lezer de neiging heeft om door te lezen (in plaats van dat ze halverwege afhaken omdat de zin te lang doorgaat) en niet alleen de wetenschappers onderstrepen deze wijze les: er zijn bijvoorbeeld ook veel copywriters (dat zijn tekstschrijvers die gespecialiseerd zijn in het schrijven van reclameteksten – dat zijn teksten die mensen motiveren om aankopen te doen van producten die je in principe niet echt nodig hebt maar doordat de reclames zo op je gevoel inwerken heb je een chronisch besef van gemis en koop je het toch maar om de leegte in het diepste van je ziel op de vullen ook voor die keer dat je vroeger een keer bij de supermarkt kwijt was omdat je moeder je was vergeten op de groenteafdeling en dat die mevrouw van de informatiebalie je naam ging omroepen en toen kwam je moeder weer maar het was wel een vreselijke traumatische ervaring waardoor je nu nog steeds soms een zak chips leeg eet om de leegte in je maag te vullen en daar helpt chips bij omdat je op de reclame dan ziet hoe gelukkig mensen zijn die chips eten en die teksten waarmee ze de chips aanprijzen zijn ook heel verleidelijk en dat heeft je ook geïnspireerd om copywriter te worden omdat je dat ook zou willen kunnen – en andere wervende teksten) die merken dat hun teksten beter aanslaan wanneer ze compacte zinnen gebruiken en geen lange stukken waarbij de zin bij wijze van spreken (of eigenlijk letterlijk, ja, eerder letterlijk dan bij wijze van spreken want het is een hele concrete uit het leven gegrepen situatie, want sommige teksten zijn echt precies zo lang, zo niet langer dan een alinea, een beetje zoals Immanuel Kant ook zijn teksten verwoordde, hij schreef bijvoorbeeld zinnen die net zo lang waren als een hele pagina, soms zelfs langer, maar of de zin daadwerkelijk langer was dan een pagina of iets korter is ook afhankelijk van het lettertype en de lettergrootte van het boek dat je van Kant leest, lees anders eens de boeken van Kant, of misschien heb je meer interesse in de boeken van Giphart, hij schrijft hele leuke leesbare verhalen die uitermate geschikt zijn om je te vergezellen op je vakantie naar Thailand, wist je trouwens dat naar Thailand vliegen net zo slecht is voor het milieu als twee jaar elke dag bacon eten, of zoiets) een hele alinea omvat en mensen bijna ademnood hebben wanneer ze eindelijk na lange tijd klaar zijn met het het al dan niet lezen van de tekst.