Word nu Vage Kennis voor onbeperkte toegang. Of registreer je als gast. Log hier in als je al Vage Kennis bent.
Jacob Lund / Shutterstock
Onderzoek wijst uit dat beknopt schrijven lastig blijkt te zijn voor mensen die studeren maar bijvoorbeeld ook voor mensen die werk hebben
Waarbij schrijven een grote rol speelt zoals copywriters, maar ook andere mensen die schrijven voor hun werk
Helder
Bah, te veel tekst! Daar hou ik niet van.
Krijg er ?prikogen? van.
Corrie.
Aap Noot Mies!
Vuur Boom.
Onderzoek is het beste wat er is. Onderzoek heeft uitgewezen dat Nederland beter af is zonder mijn bovenbuurman met zijn drumstel.
als ze maar geen samen gestelde woorden schrijven je weet wel is het hoof weg of is het een hoofd weg en inter punctie vind ik ook maar vervelend en waar om zou je eigenlijk hoofd letters schrijven dat is toch nergens voor nodig taal is een levend ding weet je je moet met je tijd mee gaan en waar om in een andere tijd schrijven als de tegen woordige tijd ook voor alles goed is je snapt me toch net als je schrijven als ik eigenlijk je bedoel snap je jies wat is dat trouwens met dat old skool dutsj straks praten we toch alle maal inglisj en das maar goed ook want is veel tsjiller laters
Marie Koet en Martine Bakker hadden te weinig tijd om een kort artikel te schijven.
Mijn goeroe wordt hier geparodieerd en dat vind ik geen pas geven. Het is ongepast. Dit in tegenstelling tot de maatregelen die u zullen treffen, die zijn zeer gepast. Pas maar op.
Beste Aanhanger, mensen die zoals Maitreya niks te vertellen hebben, doen dat doorgaans met heel veel woorden in ellenlange zinnen.
Steeds hetzelfde. Zo zelfingenomen zijn Britten.
Een leuke cursus voor De Speld?
Mand
Zeer herkenbare situatieschets voor mij persoonlijk als auteur van diverse teksten die de ene keer journalistiek van aard zijn, en de andere keer een meer persoonlijke invalshoek hebben—dat wil zeggen, ik probeer doorgaans in dergelijke werken natuurlijk een zo objectief mogelijk onderbouwde stelling te poneren, maar kom er niet onderuit dat wanneer je zaken als de beleving en waardering (of juist het gebrek daaraan, want dat kan uiteraard ook, en melding maken daarvan kan niet vermeden worden, mits relevant voor de lezer natuurlijk) van culturele uitingen beschrijft, zoiets voor een groot deel inherent subjectief is. De realisatie dat het almaar uitbouwen, verlengen en overcompliceren van zinnen met schier eindeloze zinnen en bijzinnen, een valkuil is waar menig collega (professioneel of niet) net als ondergetekende bijna continu voor waken moet, gekoppeld aan de zogenoemde ‘tongue-in-cheek’, zelfreflecterende of misschien zelfs wel tot participeren uitnodigende (al kan het woord ‘misschien’ gezien de inhoud van dit schrijven dat middels de digitale snelweg tot je komt inmiddels met een gerust hart achterwege gelaten worden, gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen), metatekstuele humor van het artikel, liet bij mij in eerste instantie een schalkse glimlach om de lippen krullen, die uiteindelijk overliep in een door deze hilariteit gevoerde uitbarsting van jolijt.
Oftewel: ?
de wereldleraar.
Een paar alinea’s mag wel.
Maar het concentratievermogen van de gemiddelde lezer gaat niet verder dan een slok bier.
Geldt niet voor mij.
Het probleem met het huidige onderwijs is dat men leert zo geconcentreerd en eenduidig mogelijk te zijn. Dus ook dat ego concentreert zich steeds meer op 1 punt zonder zich in anderen te kunnen verplaatsen, of meerdere situaties tegelijk in context te kunnen plaatsen. Egocentrisch. Niet eens meer korte zinnen. Maar frasen maken de heersende denkwijze uit. Zie het als fracking, er zit niets meer in.
Het Nederlands onderwijs is geënt op immigranten die nog niet kunnen lezen of schrijven.
Of denken.
Er moet iets in staan over racisme om voor iedereen begrijpelijk te zijn.
Het plaatje van het meisje hierboven is deel van het abc. Zo moet iedere Nederlander eruitzien als we één koperkleurig ras worden.