Het nieuwe seizoen van de Netflix-serie Black Mirror is veelbesproken en krijgt aardige kritieken. Op één aflevering na: de aflevering waarin een Furby drie kwartier lang furieus gevingerd wordt.
“Er zat veel slimme kritiek in het nieuwe seizoen”, schrijft Joe Bish van IndieWire. “Maar het is me nog niet helemaal duidelijk wat er precies bedoeld werd met die aflevering met de Furby. De eerste vijf minuten is het bevredigen van de knuffelrobot nog een intrigerende ontmoeting tussen mens en techniek, maar in de veertig minuten daarop wordt het toch vreemd om naar te kijken.”
Richard Brody van The New Yorker ziet in de inmiddels beruchte ‘Furby episode’ een pessimistisch mensbeeld: “Het is een wonder der filmische vertelkunst: organisch materiaal ontmoet gevederde robotica in een wervelstorm van masturbatoire passie. Maar wat me tegenstaat is de fundamentele gedachte die daaronder schuilt. De verantwoordelijkheid wordt gelegd bij het individu, niet bij de neo-liberale maatschappij die het individu conditioneert om een Furby te vingeren.”
Volgens een anonieme Twitteraar ligt het allemaal veel simpeler: “Dit is óf te avantgardistisch of het is gewoon aartslui schrijfwerk. In ieder geval is het een grove knieval voor de commercie. Er zit ook helemaal geen hersenimplantaat in de aflevering, wat heeft het dan nog met Black Mirror te maken? De makers houden de kijker niet langer een spiegel voor, ze geven hem precies wat ‘ie wil: een scène van drie kwartier waarin een Furby wordt gevingerd.”
Toch is er ook ruimte voor lof. De aflevering over de genetische manipulatie van rabarber heeft veel mensen een nieuw perspectief geboden.
Met een ferme stroomstoot was het in éé’n keer klaar geweest en hadden ze in die drie kwartier nog een paar furby’s uit elkaar kunnen trekken.
Geen reet aan dus. Dan kijk ik nog liever naar Lassie die Heidy voor een bergchalet staat te beffen.
Zolang de Furby maar stil is vind ik het prima.
Is er al een Furby-foon?
Ik heb er zojuist 1 proberen te verdrinken in de badkuip. Dat had ik beter niet kunnen doen zo net na middernacht. Nu heb ik er zes en ze hebben honger.
Is Furbiën met een Furby in de bestemde plaats geen beter idee?
(Ik wil niet vingerwijzen.)
Ah, nu begrijp ik ook de tv-reclame van Colonel Parker van Kentucky Fried Movie:
“It’s fingerlicking good”
“Toch is er ook ruimte voor lof.”
Gedurende of na het vingeren?
En genoot de Furby van deze insteek?
Sociale controle
Weer een grapje, ze hebben een oud matras netjes bij me in de voortuin gezet na al die andere kleine incidenten.
Die instinctieve neiging tot pesterij is een besmettelijk virus dat tot wet gemaakt wordt.
Ze dagen me uit, zelfde kliek. Uitdagen tot er iets gebeurt of je wat zegt. Ze gebruiken daar hun kinderen ook voor.
Dat matras lag al een tijdje op een parkeerterrein om de hoek.
Ik zal het toch terug moeten zetten, en dan weten ze zeker dat ‘het van mij’ is.
Ieder keer dezelfde set-up.
Het busje staat er al.
Ze zetten het altijd op de parkeerplek van een gehandicapte.
“Wat mot je joh?”
Olé olé, oké oké/
Het gaat om het hier en nu/
Bru nu, Bru nu/
Una paloma blanca, una paloma blanca/
Ik heb een band/
Met Schouwen-Duiveland/
Ons ei-land, ons ei-land/
Gelukkig is de vinger op de zere aflevering gelegd!
´t Busje komt zo!
Grab ‘m by the furby!
nee, de Furby is een kech!
Geen paniek!