Geen Russische hulp: Wilders kreeg Poetin niet uitgelegd dat hij de outsider was

8 januari 2017. Vladimir Poetin bladert nog wat door het dossier van Geert Wilders. Hij kijkt naar de man tegenover hem, die hem net in een gloedvol betoog heeft uitgelegd dat hij de Nederlandse politieke elite in maart met een revolte hoopt te vernietigen. Russische steun zou daarbij zeer welkom zijn.

Poetin kijkt op van het dossier. “Dus u bent de anti-establishment-kandidaat?”, vraagt hij. Wilders knikt enthousiast en wil alweer van wal steken. Poetin houdt zijn hand op. “Ik lees hier dat u al 18 jaar in het parlement zit. Dan bent u geen outsider.” De Nederlander likt nerveus aan zijn lip “Toch wel, meneer de president. Ik heb mij juist afgescheiden van een elitaire partij.”

Poetin wrijft vermoeid met zijn hand over zijn voorhoofd. Zijn adviseurs hebben deze man inderdaad aangedragen als de Nederlandse Trump. “Maar u heeft ook in de regering gezeten, in 2010. Premier Rutte had het toen over u.” Wilders kijkt verschrikt. “Nee, nee, ik regeerde niet, ik gedoogde.” Poetin kijkt naar zijn twee tolken, die even overleggen en dan een gebaar maken waaruit blijkt dat ze het woord niet kennen.

“Kunt u het verschil uitleggen?”, vraagt hij aan Wilders. “Zeker!”, roept de Nederlander met overslaande stem. “Ik zat niet in de regering, ik steunde ze alleen. Ik droeg geen verantwoordelijkheid. Echt niet!” Poetin trekt een wenkbrauw op. “Geloof me nou, meneer de president”, zegt Wilders wanhopig. “Ik liep weg toen er moeilijke maatregelen genomen werden.”

De Russische president staat op. “U zult het deze campagne zonder nepnieuws moeten doen.” Wilders pakt zijn arm vast. “Maar mijn hele campagne is daarop gebaseerd, meneer Poetin. We hebben geen ander plan. Als u niet helpt, kan ik geen campagne voeren.”

Poetin werpt opnieuw een blik op het dossier, maar er staat wat er staat. “Meneer Wilders, bent u in uw leven ooit iets anders geweest dan politicus?” De Nederlander zwijgt. Eindelijk.