Online condoleren is volgens insiders ‘populairder dan ooit’. Alleen al in mei werden er op social media condoleanceregisters bijna 25.000 condoleances per dag geplaatst, en volgens trendwatcher Freek Bussekom is het einde nog lang niet in zicht: “Er kan nog zo veel meer met online condoleren.”
De trendwatcher durft te spreken van een heuse ‘condoleancerenaissance’: “Het is hartverwarmend om te zien hoe Nederland tegenwoordig meeleeft met nabestaanden. Als een moordzaak in de publiciteit komt, of als een bekende Nederlander is overleden, staan Nederlanders online rijen dik om hun medeleven te uiten. Sterker nog, veel mensen posten vervolgens op hun eigen social media accounts dát ze zojuist iemand hebben gecondoleerd. Een prachtig stukje persoonlijke beleving met een bereik van soms wel miljoenen mensen. Twintig jaar geleden mocht je al blij zijn als de hele familie überhaupt op kwam dagen om in een aula wat kleffe cake weg te zetten.”
Bussekom prijst ook de rol van social media in de toenemende empathisering van Nederland: “Facebook is uitermate geschikt voor uitingen van medeleven. Steeds meer mensen schromen dan ook niet om het overlijden van hun familielid op Facebook bekend te maken. Dat staat garant voor een groot aantal likes, of een lief berichtje van die enge ex-collega die je vier jaar niet meer hebt gezien. Je ziet nu al dat mensen meer willen dan alleen een berichtje online plaatsen. Een condoleancefilmpje op youtube, een postuum twitteraccount, de sky is de limit eigenlijk. Het is natuurlijk nooit fijn als iemand komt te overlijden, maar wat ons betreft maakt het gezamenlijke online condoleren een hoop goed.”
Correct: veel families, zelfs welgestelde, laten het tegenwoordig bij “Enige en Algemene Kennisgeving”. In de zakelijke sfeer wil men nog wel eens krokodillentranen plengen bij het verscheiden van een oud-directeur, maar dat is louter symbolisch. Een gratuit ritueel gebaar overigens, want wie leest de rouwadvertenties nu eigenlijk? Belanghebbenden hebben hun invitatie voor de verassing al per post gekregen. Hooguit zullen de coördinatoren van het inbrekersgilde noteren op welke uren men afwezig is, om adequate actie te ondernemen. De een zijn dood is -ook hier- de ander zijn brood.
Van die condoleance-renaissance (idzv heropleving) is niet veel te merken in de kolommen van De Speld, het is maar een dooie boel. Het online condoleren als actueel blijk van medeleven, leeft niet erg onder het Speldenvolkje. Men kan bijna een condoleance insturen over dit onderwerp; niet eens 20 reacties op een reëel maatschappelijk thema. Daarentegen wel bijna 100 op een veilig, emotioneel niet-belastend thema als ‘het ontrafelde geheim van het derde vakje in de wasautomaat’. Een zoveelste maagzure oprisping van plaatselijke bovenhuisartiest Bert Bokhoven. E.e.a. illustreert wel ondubbelzinnig de diepgang van dit medium.
Pfoei, warm buiten, had ook wel eens een update mogen aan worden gewijd.
Maar in tijden van bezuiniging, om on topic te blijven, kan het best op condoleances bezuinigd worden: er wordt immers zoveel ten grave gedragen dat de grote aantallen condoleances welke dit genereert toch niet gelezen kunnen worden, al weer bezig aan de volgende tien – twintig condoleances.
Één algemene volstaat voorlopig.
Bij deze.
Beste P. Kukeleku; een na-bestaande is een persoon die ná het overlijden van een dierbare naaste blijft bestaan. Renaissance is weliswaar het Franse woord voor wedergeboorte, maar dit begrip heeft toch een meer symbolisch culturele betekenis. U doelt op ‘een terugkeer in het vlees’, deze aanname ligt ten grondslag aan het begrip reïncarnatie uit Boeddhisme en Hindoeïsme. Het Westen gaat uit van het principe: “Men leeft maar een keer”. Niet meer confuus, intussen?
Heb ik het nu goed begrepen;
je bent nabestaande als je na het bestaan bestaat?
Is dat de renaissance gedachte?
Ik blijf confuus achter na het lezen van dit artikel.
Van Heeden, het verschijnsel van uitbesteed rouwvertoon is breder bekend, maar de kans dat mainstream Nederland daar ooit in meegaat is zeer klein. Calvinisme noopt tot terughoudendheid in uitwendig vertoon van emoties. Hooguit wat beheerste tranen en een lichtschokkend middenrif aan de rand van de groeve. Veel begraafplaatsen bieden het Orientaalse afscheid een separaat veld. Een finale segregatie; voor beide visies valt echter iets te zeggen. Afscheidnemen efficiënt online (via tablet of smartphone) in een electronisch condoleanceregister of nog rechtstreeks face-à-face.
Het online condoleren komt toch over als een verdere stap terug in de sociale samenhang van dat wat ons in individualiserend Nederland nog rest aan gemeenschappelijkheid. Het spaart weliswaar tijd, bloemen en portokosten (erg belangrijk binnen de huidige economische recessie), maar tegelijkertijd wordt de rouwverwerking van nabestaanden ernstig verstoord door het gebrek aan ‘tastbaar’ medeleven. Er ontstaat gaandeweg een deprivatie die niet online kan worden gecompenseerd. Hier kunnen wij een voorbeeld nemen aan sommige Oosterse culturen die in ons land het begrip “rouwproces” vorm en inhoud geven. Men kent zelfs de mogelijkheid om professionele rouwkrachten in te zetten die op uitzinnige wijze de overledene bewenen, met echte tranen. Deze (uitsluitend vrouwelijke) specialisten nemen de familie een hoop rouwwerk en tijdverlies uit handen. Men werkt tegen volstrekt billijke uurtarieven (erfenis-afhankelijk) en desgewenst kunnen koffie, baklava en raki worden meegeleverd.
Toch blijft het jammer dat steeds meer mensen in Nederland niet ervaren dat er leven is, nadat het fysieke lichaam is uitgewerkt.
Let op wat u zegt, beste Eikeltjes: de Ontvanger der Belastingen leest mee.
Niets is zo vervelend als een voorlopige naheffing waartegen men niet in verweer kan gaan.
Het is echt een rage aan het worden en menig zelfmoordenaar werkt graag mee en stuurt zijn afscheidsmailtje en het uur naar mijn condoleance kantoortje (bij ons op zolder). Het was laatst wel wrang dat een Belg zelfmoord dacht te plegen door zijn tweelingbroer dood te schieten. Gelukkig hadden we dus toch een dode en dat is het belangrijkste in de condoleancebranche, maar de naam klopte niet meer. Dat werd dus werk voor twee!
Wat condoleance? Ik leef!!!
Nee, dit is dan weer geen grappige reactie.
Gecondoleerd met uw verlies van het traditionele register.
Wij leven van harte mee en wensen u veel kracht en sterkte toe in de komende moeilijke tijden.
Al Lesisnep
*** Deze condoleance is automatisch gegenereerd ***
Ik had al een condoleance app gedownload.
Zoekt automatisch naar registers die aan vooraf in te stellen criteria voldoet en plaats daar automatisch je condoleance.
Kunnen we binnenkort ook via De Speld condoleren?
De familie Visser heb ik overigens niet gecondoleerd, want die wilde met rust gelaten worden.
Toch kan het niet altijd! Op Mensenlinq.nl wordt altijd kond gedaan van het overlijden van bekende mensen, nationaal en internationaal. De dood van Videla durfde men echter niet aan. Zodat ik niet in staat was om onze Koninklijke familie te condoleren.
In Apelfoort doen we altijd ‘s ochtends voor 8.00 u ons condoleance rondje on-line. Kunnen we daarna gelijk weer stevig aan het werk!
Dat het vroeger geen succes was zat dus in die kleffe cake. Condolerenden werden daarmee ontmoedigd om de kosten te drukken. Werkte prima. Maar 30 jaar terug veranderde dat en begonnen mensen te bellen met de openingszin ‘Ik dacht ik bel maar even…’ om zo de cake te ontwijken. En dat is via het internet ge-e-volueerd naar de condoleanceapp voor de smartfoon. Naast facebook is ook Twitter erg behulpzaam met aanmoedigingsmailtjes als:
‘Twitter vond nog 6 doden waarvan u de familie nog niet heeft gecondoleerd. Nu direct condoleren of toevoegen voor latere condolatie.’
Geachte heer Kersepug,
Het lijkt me een nog groter voorrecht om in deze tijd te mogen overlijden. Wetende dat de nabestaanden vol in de aandacht zillen komen staan.
Wat een voorrecht om in deze prachtige tijd te mogen leven! Was het condoleren eerst nog een hobby voor weinigen, nu kunnen ook Jan Modaal en Piet met de Pet er met hartelust aan deelnemen. Zelf condoleer ik na het sluiten van de lijsten in ons kikkerland ook mensen in Japan, waar de dag dan net begint! En het is me al tweemaal gelukt de familie te condoleren nog voordat ze wisten dat hun geliefde vader, moeder, tante, zus of zoon, was overleden! Maar ja, ik ben door mijn ruime condoleertraining, al doende leert men, dan ook wel een van de snelste condoleerders die er zijn en condoleer tegenwoordig op wereldniveau. U zult nog veel van mij horen! Bij voorbaat gecondoleerd met uw verlies,
Limberto