Aisha werkt als vrijwilliger in een cultureel centrum, Houssam doet boodschappen voor zijn bejaarde buurvrouw en Imran staat elk weekend in de moestuin van de wijk. Stuk voor stuk Marokkaanse Nederlanders die iets voor het land doen zonder daar iets voor terug te krijgen. Als je dat ziet concludeer je al snel dat alle Marokkanen weldoeners zijn. Maar klopt dat wel, zijn echt alle Marokkanen weldoeners?
Er zijn mensen die beweren: welnee, niet alle Marokkanen zijn weldoeners, het zijn slechts een paar goede appels, een paar Kanzi-appels. Dat argument is vandaag de dag gewoon niet meer toereikend. Als je ziet hoe hard Aisha haar best doet om het alle bezoekers van het cultureel centrum naar hun zin te maken en hoe hard Imran schoffelt en poot, dan begrijp je dat het een dieperliggend patroon is. Dat wel degelijk alle Marokkanen weldoeners zijn en niet slechts het groepje dat zoals deze drie vrijwilligerswerk doet.
