Het jongensteam van groep 5 van basisschool De Piramide uit Arnhem heeft op het schoolvoetbaltoernooi van 2024 maar één doel voor ogen: de Fair Play-beker winnen. Het team is bereid daar ver voor te gaan. Heel ver.
Aran (9), de aanvoerder van het team, legt uit waar deze tomeloze ambitie vandaan komt. “We moesten realistisch kijken naar wat haalbaar is, want het voetbaltalent in ons team is vrij gering. Zo heeft bijvoorbeeld Thomas, onze keeper, vorige week tien eigen goals gemaakt en snapt Filippo nooit aan welke kant we moeten scoren. Daarom hebben we alle hoop gevestigd op deze prijs.‘’
“We zijn al keihard aan het trainen,” vervolgt hij. “Alleen het vriendelijkste is goed genoeg. Iedere middag proberen we de basics, waaronder het fervent handen schudden van de tegenstanders en het complimenteren van de scheids als die ons terecht een gele kaart geeft, te perfectioneren. Daarbij gaan we niet al te zachtzinnig te werk. “DAT KAN VRIENDELIJKER EN WAAR IS DIE OPRECHTE GLIMLACH!‘’, brult de aanvoerder naar een teamgenoot die de hand van een tegenstander schudt, alsof hij zijn uitleg direct kracht wil bijzetten. “Ik zeg altijd: je moet bereid zijn een nier te geven voor de tegenstander.”
Menno (8) beaamt dit: “We worden écht gedrild. Vorige week was Aran pas tevreden toen ik schor was van het aanmoedigen van de tegenstander. Soms word ik nu badend in het zweet wakker met iedere keer die stem in mijn hoofd die tegen me schreeuwt dat ik godverredomme die tegenstander netjes overeind moet helpen. Als we niet met bloedende handen van het trainingsveld stappen, dan stuurt Aran ons weer gewoon terug het veld op. En hij zorgt ervoor dat we alles weten over de tegenstander, echt alles. We weten precies waar we ze een hart onder de riem kunnen steken. Dat kun je dan misschien wat al te sportief vinden, maar daar win je wel fair play-prijzen mee.”
Groep 5 van De Piramide is inmiddels door naar de regiofinale, maar heeft pittig geloot tegen het sympathieke Montessori Baarn. Aran en zijn teamgenoten zullen daar met het mes tussen de tanden hun tegenstander helemaal moeten kapot liefkozen om nog in aanmerking te komen voor de beker. Aran: “Zij zijn ook zeer vriendelijk, maar als we allemaal bereid zijn ons leven in de waagschaal te leggen, maken we een goede kans. We hebben een goed strijdplan opgesteld: kill them with kindness.”
Doet me denken aan een schooltrip naar Praag met lezend in de bus “Red ons, Maria Montanelli”. En pilsener Urquell voor de meest schappelijke prijs ooit. Paar jaar later via een buitenwijk met de metro, learn the subs, niet immer even makkelijk.