We hadden vandaag een moeizaam gesprek met Max Verstappen. We deden een nobele poging om hem uit te leggen wat zelfreflectie is. Het gesprek liep stroef, maar dat lag niet aan hem.
Hoi Max, we wilden het met je hebben over zelfreflectie, heb je even tijd?
Waarom ik?
We vroegen ons af of je weet wat het begrip precies inhoudt.
Ik heb een geweldige race gereden.
Maar kijk jij wel eens objectief naar je eigen prestaties? Dat is min of meer wat zelfreflectie inhoudt, weleens van gehoord?
Ik kan er niks aan doen dat ik daar nooit van heb gehoord, daarvoor moet je bij mijn ouders zijn. Dat zegt mijn vader ook altijd tegen mij.
Het is misschien ook iets wat je zelf een beetje moet leren bij het volwassen worden denken we.
Dan zullen jullie wel belabberde journalisten zijn. Daar kun je mij moeilijk de schuld van geven. Bovendien is Lewis Hamilton ook helemaal niet zelfkritisch, of hoe dat ook moge heten, spreek hem anders eens een keer daarop aan.
De kracht van zelfreflectie is juist dat je niet naar anderen wijst.
Dat is niet te doen als hunnie constant mij van de baan drukken. Maar daar hoor je de FIA niet over.
Ik heb het idee dat we niet veel verder komen met dit gesprek Max.
Schuld van de mainstream media. En de FIA. En Lewis. Ze moeten altijd mij hebben.
Fijne dag nog.
Daar kan ik niets aan doen.
Een halfje bruin graag.
Och och, waar is de tijd toch gebleven dat de door mij zo geliefde linkse zuigtrollen de pagina’s van De Speld opvulden ?
Nog achterlijker dan zijn uitlaat.
Nationaal zelfbewustzijn.
En jij dan. Je gebruikt De Speld als uitlaatklep voor jouw oninteressante lange epistels. Daar is niemand van gediend.