Jana en haar vriendin lopen samen door het bos voor een stevige herfstwandeling. Om hen heen dwarrelen de blaadjes van de bomen. Gelukzalig kijkt het stel ernaar, terwijl rond hun voeten langzaam maar zeker een rottend tapijt van bladeren ontstaat. “Echt genieten.”
Jana raapt een van de triljoen gevallen blaadjes op. “Kijk nou, hoe mooi! Die kleuren zijn echt super fel. Zo cool!” Ze houdt het blaadje voorzichtig in de palm van haar hand. Rond haar voeten heeft zich inmiddels een bruin-gele smurrie verzameld van verrotte bladeren, modder en takken. Ook haar schoenzool bestaat inmiddels voor 99% uit aangekoekte aarde.
Terwijl haar vriendin bladeren verzamelt om thuis een mooie herfsttafel mee te knutselen, kijkt Jana naar haar schoenen. “Gatverdamme, check deze modderkoek zien. Echt niet ok.” Ze speurt naar een stukje groen om haar ondergemodderde schoenzool aan af te vegen. "Waarom is alles hier nat en goor?!” Ze pakt haar vriendin bij de hand en loopt het bos uit. “Kom, we gaan. Ik ben er echt helemaal klaar mee.”
Terwijl Jana en haar vriendin op de fiets stappen steken ze samen nog één keer hun neus in de wind om de afbraakgassen van rottende schimmels op te snuiven. “Aah, heerlijk die herfstgeur!”
