Als Jerdy (33) café De Gele Ketel binnenkomt met een gigantische fietsaccu onder zijn arm, weten de stamgasten genoeg: dat wordt neuken. De bebodywarmde Jerdy is met zijn kennis van bijvoorbeeld logistiek en weidevogelgebieden sowieso al onweerstaanbaar voor veel bezoekers voor het Zwijndrechtse café, maar de fietsaccu die hij bij zich draagt zorgt er al helemaal voor dat zijn aantrekkingskracht geen grenzen meer kent.
“Dames”, zegt hij kordaat tegen een paar vrouwen aan de toog terwijl hij in zijn linkerhand een biertje heeft en met zijn rechterhand zijn accu omklemt. “Ik kan even geen handen schudden zo, maar aangenaam.” De batterij van zijn e-bike laat zien wat voor iemand Jerdy is: een man van de wereld die in één moeite door van zijn woonplaats Zwijndrecht naar Numansdorp zoeft.
“Wat een enorm ding”, fluisteren de vrouwen als Jerdy even naar het toilet is – met zijn Gazelle Innergy Gold 36V 13Ah Compatible Fietsaccu nog steeds veilig onder zijn arm geklemd. Straks komt hij terug en zal hij praten over het pensioenstelsel of het wagenpark van Max Verstappen. De goede verstaander heeft bij binnenkomst echter al meteen begrepen dat Jerdy geen boeiende gespreksonderwerpen nodig heeft: de aanblik van een man die in één hand zijn sleutels, accu en een fietsnavigatie balanceert, zorgt al voor genoeg sexappeal.
Jutte Schavuit ging solliciteren, bij binnenkomst staat er een man van t kantoor een mop te vertellen bij de receptie over het bedrijfsuitje gisteren, Jutte had zich al aangemeld.
“Er staan twee man in het café, nog op klaarlichte middag, ze zijn goede kennissen van elkander uit de buurt van het café. Een Amerikaan en een Fransman en ze converseren gemoedelijk.
Dan komt er een vrouw binnen gestormd. Die Amerikaan moest meteen na orde voorschrift van de kordate vrouw buiten de Marseillaise gaan uitvoeren, dan vraagt die Fransman aan de vrouw (is vage kennis van horuh en segguh) of ze van ongezouten noten houdt, Nou ‘s avonds stond die hele tent vol met zoutjes”.
“Ha ja zeg! Anders zit je zo van de Marseillaise in de Bouillabaisse.” zei Edgar tegen Jos, die hadden een bedrijfsuitje, Storm was aan het bowlen, Jannie keek beduusd; “ja zo ongezouten had ik niet eerder gegeten”.
Dag Jens, ik ben Tjo Ti Tao Kalung, fijn dat u er bent. Dank u, mag ik even naar huis bellen? Leiden is in last.
Tjo Ti Tao Kalung zegt “gerust”. Ja weet u, etiketten plak ik van buiten. “Ja nee joh begrijp ik wel, flitsie erbij doen?”
Is de accu volledig opgeladen om de speeltjes te activeren? Doet de grootte van een accu er toe of is het meer een kweste van “Beter een kleine die stijgert dan een grootte die weigert”.
Ah, gelukkig, eindelijk weer een reactie
Een adembenemend en tranentrekkend verhaal. Ongekend!