Chemours weet al tientallen jaren dat het aansprakelijk is voor de milieuschade van een groot gebied in de Drechtsteden door de uitstoot van chemische pfas-stoffen. Het bedrijf laat bij monde van een woordvoerder weten dat het ‘nog zocht naar het juiste moment om het te vertellen.’ En: ‘Na 1984 is het er simpelweg nooit meer van gekomen.’
Chemours-directeur An Lemaire zegt: “Kijk, het is geen makkelijke boodschap natuurlijk, dat wij al ruim vijftig jaar de omgeving zodanig vervuilen en grote groepen omwonenden ziek hebben gemaakt. Bij het brengen van een boodschap met dat gewicht is het van belang dat je het op de juiste manier formuleert. Gelukkig heeft de onderzoeksredactie van Zembla ons op dat vlak wat werk uit handen genomen.”
“Natuurlijk, we wisten dit al in de jaren tachtig, maar je moet het ook een beetje in de tijdgeest zien. In die tijd praatte je nog helemaal niet over dit soort dingen. Tegenwoordig is men hier veel transparanter over, maar toen heerste er nog een soort taboe op kankerverwekken. Bovendien: destijds wist vrijwel niemand wat pfas überhaupt was”, vervolgt Lemaire.
De woordvoerder van Chemours vult aan: “Bij Shell hielden ze de kennis over negatieve effecten ook al dertig jaar achter. En daar deed ook niemand moeilijk over! Dus ja, iedereen deed het. Of nou ja, in ieder geval Shell. Daarna wilden we het zeker vertellen, maar toen kwamen er net allemaal berichten naar buiten over Tata Steel en daar werd óntzettend negatief op gereageerd. Toen hebben we het nog even voor ons gehouden.”
“Enfin, gebeurd is gebeurd. Laat één ding duidelijk zijn: we zullen niet nog een keer decennialang verzwijgen hoe we anderen ziek maken. Voor nu, wat ons betreft: zand erover.”
