“Ik kan dat zeker wel!” zegt Jeffrey tegen zijn vriendin Jamilla. De accountmanager heeft inmiddels één keer te vaak te horen gekregen dat hij zijn gevoelens niet kan uiten. “Ik ga jou godverdomme mee nemen naar De Kuip en dan zullen wij eens even zien wie zijn gevoelens niet kan uiten."
Vorige week ging het er nog wel anders aan toe. Toen Jamilla aan Jeffrey vroeg of hij nog wel verliefd op haar was, bleef hij geluidloos naar de grond staren. Een lange tijd streek voorbij waarin Jamilla uitlegde hoe zij zich voelt bij de ‘spreekwoordelijke muur’ die Jeffrey om zich heen zou hebben gebouwd en hoe moeilijk het voor haar is als hij haar niet binnen laat. Jeffrey bleef stil en vroeg na een uur of Jamilla ook een tosti met kaas wilde.
Een week later is het zover. Aangekomen in De Kuip weigert Jeffrey te gaan zitten naast Jamilla. Bij het eerste fluitsignaal gooit hij vuurwerk op het veld en begint luidkeels te schreeuwen. Als zijn ploeg snel op achterstand komt, loopt Jeffrey rood aan en begraaft zijn gezicht in zijn handen. Dan springt hij plots weer op en begint de scheidsrechter uit te schelden. Als er in de extra tijd toch nog wordt gewonnen, is Jeffrey buitenzinnig blij. “Ik hou van je”, huilt hij.
Tot grote schrik van Jamilla is het hele spectrum aan emoties voorbij gekomen.
De kop boven dit artikel is ingestuurd door een Vage Kennis. Vage Kennissen maken elke maand kans op plaatsing van hun eigen stuk op De Speld. Ook kans maken? Word nu Vage Kennis.
Toon reacties
