Nick en Ellis zijn al een tijdje samen, maar de laatste tijd hebben ze steeds vaker ruzie. Nick raakt geïrriteerd door de kleinste dingen, en Ellis heeft het gevoel dat ze niets goed kan doen. Gelukkig biedt Nick na afloop altijd zijn oprechte excuses aan: ‘Het spijt me dat jij je zo voelt.’
‘Volgens mij zou jij vandaag de vaatwasser uitruimen’, begint Nick. ‘Oh sorry, ik dacht dat jij het zou doen, omdat ik het de rest van de week al heb gedaan’, antwoordt Ellis. ‘Ik heb zo een belangrijk tentamen, dat weet je toch?’ Ellis buigt zich over haar computer. Nick kijkt geïrriteerd naar zijn vriendin. ‘Alsof jij altijd onthoudt wat ik allemaal moet doen. Je wist niet eens dat ik gister ging padellen met Mo.’ Hij pakt drie kopjes tegelijk uit de vaatwasser en zet overdreven hard neer in de kast. ‘En waarom is jouw tentamen belangrijker dan padel? Volgens mij ben je alleen maar met jezelf bezig. Wat ik doe interesseert je helemaal niks. Nick rammelt met de bestekbak. ‘En jij mocht ook al de kleur van de bank kiezen, terwijl ik een andere kleur wilde. Je vindt het blijkbaar niet belangrijk dat ik me hier ook thuis voel’, roept Nick terwijl hij boos naar de bank loopt. Ellis kijkt op van haar computer. ‘Je zei eerst dat je het mooi vond! Ik kan ook niks goed doen’, reageert ze verdrietig, terwijl ze haar laptop dichtklapt.
In de kamer hangt een ijzige stilte. Een halfuur gaat voorbij. Dan gaat Nick naast Ellis aan tafel zitten. ‘Hé schatje, ben je nou verdrietig? Dat is toch nergens voor nodig.’ Ellis zwijgt, en haalt haar schouders op. Na een paar minuten stilte voegt Nick toe: ‘Goed, ik zal de volwassene van ons twee zijn en mijn excuses als eerste aanbieden. Het spijt me dat je je zo voelt.’ Hij slaat zijn arm om Ellis heen. ‘Zand erover. Ik vergeef je.’
