Een vrouw op een terras vertelt haar gesprekspartner al twintig minuten lang zeer gedetailleerd over hoe erg een vriendin van de vrouw zeurt. “Laatst nog zei ze: ‘Uhm ja, daar heb ik écht geen zin in.’ En toen had ik zoiets van: hallo, dan maak je toch zin? Ik had er geen goed woord voor over, zó zeurderig!, riep de vrouw uit, in klaarblijkelijke onvrede over het gedrag van haar vriendin.
De gesprekspartner van de vrouw glimlachte en knikte. “En toen zei ik tegen haar: als je er geen zin in hebt, dan moeten we het maar gewoon nu met pap bespreken”, vervolgde de vrouw op het terras. “Gewoon op tafel ermee. Maar daar had ze dan weer geen zin in. Ze bleef er liever gewoon over doorpraten en klagen. Dus ik zei, of ja, dacht eigenlijk: die negatieve houding, daar heb ik zó geen zin in. Hoe kan iemand zo erg bezig zijn met mopperen de hele tijd?? Echt hoor, sorry hoor, maar dan denk, meid, ga gewoon leven joh!”
De gesprekspartner van de vrouw nam een slokje van de thee en glimlachte weer. “Ja, jeetje”, zei de gesprekspartner. “Ik snap het ook gewoon niet. Al die tijd gebruiken om te zeuren, zeuren, zeuren, maar echt iets oplossen is er gewoon niet bij”, zei de vrouw. “Sommige mensen zitten zo weird in elkaar, toch? Kan er niet bij met mijn hoofd. Alleen maar klagen en zeuren, ik vind dat geen doen, eigenlijk, als ik echt eerlijk ben.”
Wirt?
Wat een vreemd woord.
Oh wacht, dat is Duits.
Jan, beoordeel niet het gezeur van twee onbekende Brabantse zussen op een terras, die door jouw vriendin zijn afgeluisterd.
Het komt er op neer dat de ene zus met de andere zus over iets wil praten waarover die die andere zus beslist niet wil praten.
Ik vermoed dat het over het regelmatig vreemdgaan van hun moeder (“os mam”) gaat en dat de ene zus dat niet aan hun vader (“os pap”) wil vertellen en de andere wel.
Dat maak ik zelf namelijk sinds kort ook mee. Of heeft jouw onbeschaafde vrienden ons afgeluisterd, Jan?