In een volle trein van Breda naar Rotterdam zit een man met een vouwfiets, gedegradeerd naar de troosteloze fietsenstalling van de trein. Tussen de reizende meute in de spitsuren wordt de fiets meestal tegen hem aangedrukt, worden mensen tegen zijn fiets aangedrukt, en vinden mensen het afstotelijke vouwijzer maar irritant. Dus is de man irritant. Maar laten we vooropstellen: hij had het zelf allemaal ook liever anders gezien.
Hij ziet de mensen iedere dag weer denken: “Daar heb je zo’n klaphark met een vouwfiets in de trein”. Alsof hij er er compleet vrijwillig voor kiest om naar zijn werk te gaan met een origami-Gazelle die nog minder sex appeal uitstraalt dan een hoopje uitgespuugde trekdrop. Alsof hij vroeger als kind altijd droomde van een tweedeklas reis in de ruimte tussen de coupés, terwijl hij knabbelt aan een lauw saucijzenbroodje van de Kiosk op station Breda.
Hoe je de vouwfiets ook wendt of keert: de eigenaar van de vouwfiets heeft ook recht op ruimte in de trein. Beoordeel hem niet louter op zijn vouwfiets. Hij ligt ook liever op het strand een boek dicht te klappen, dan dat kreng in de trein.
Vespa werkt aan een speciale vouwscooter om het imago van de vouwers op te vijzelen
Bestaat er al een vouwauto? Nog los van het eventuele imago, lijkt het me ideaal in de trein
Deze man is alleen sneu doordat hij niet het juiste merk gebruikt.
Hij moet wel een beetje doorwerken. Anders kunnen we onze kansparels geen luxe welkomstcruise aanbieden.