Het begon nog zo feestelijk: Niels werd dertig en trakteerde zijn vrienden op een slagroomtaart. Maar nu die allemaal een stukje hebben gehad – Onno en Mike zelfs twee – rest van de sprankelende, hagelwitte taart nog slechts een zielig hompje room.
De aanblik van het stuk aangevreten vet maakt Niels verdrietig. Het doet hem denken aan een clown in de trein, net klaar met zijn act, maar met zijn kostuum nog aan. Alles eraan communiceert: dit wás ooit leuk – maar kijk nu maar even de andere kant op.
Is dit NIEUWS? Dat ik het in mijn columns durf op te nemen tegen V. Poetin, dat is pas nieuwswaardig. Maar daar hoor je niemand over.
Had je ook zo gereageerd als deze gebeurtenis zich in Minneapotroit had afgespeeld? Vast niet he?