Een trieste uitslag bij de Nationale Vogeltelling van dit jaar. Het aantal Pino’s in Nederland is voor het zoveelste jaar gelijk gebleven. De pinopopulatie bedroeg dit jaar 1. Een reden tot zorgen.
De 66-jarige Marga zag het enige exemplaar dit jaar en noteerde hem. “Ik dacht het beestje wel te herkennen van de televisie, maar in het echt is hij nog veel groter. Je gaat dan toch even in het Nationale Vogelboek kijken of het hem echt is. En jahoor. Blauwe veren, de herkenbare poten, grote snuit. En een ‘ghagha’-achtig geluid. Het was hem. Dus meteen geteld: 1. Ik heb nog even gewacht of er niet meer langs zouden komen, maar helaas.”
Experts maken zich ook dit jaar zorgen over de voortplanting van het beestje. Omdat het aantal Pino’s zo laag is, is het in Nederland verboden om op de vogel te schieten, maar dat wil niet zeggen dat iedereen zich daaraan houdt. “Een populatie die al jaren 1 blijft is wel zorgwekkend. Je wilt en hoopt natuurlijk dat het er elk jaar meer worden. Misschien heeft hij te weinig soortgenoten die hij tegenkomt hier in Nederland en moeten we er eens eentje uit een ander land over brengen en hier uitzetten. Ik bel binnenkort wel even met onze experts in de VS.”
Mogelijk heeft het lage Pinotal te maken met de leefomgeving van de vogel, gissen de experts: “Pino’s zijn echte studiovogels. Er is mogelijk te weinig studio in Nederland.”
Pino? Nooit van gehoord. Ik ken die blauwe vogel alleen als Pienjoo/Piño/Pinho.
Die laatste 2 heb ik ook vermeld omdat ik rekening wil houden met al mijn Spaans en Portugeestalige medelanders. Dat is woke!
Beter één Pino in de hand dan de lucht van tien duiven.
GAH GAH GAH!!!