Het heeft even geduurd maar nu is het dan eindelijk zo ver: een nieuw kabinet op het bordes! De vijfentwintigjarige Christa is superblij. “Yehes! Er staan vet veel vrouwen tussen! En Kaag als de eerste vrouwelijke minister van Financiën! En vicepremier! En een halve Amerikaan slash DWDD-coryfee op Onderwijs! Hoe cool.” Als Christa naar de nieuwe ministers kijkt vergeet ze heel even waar het hier weer echt om gaat: Rutte IV.
“Na Rutte I, II en III is deze nieuwe ministersploeg gewoon weer het vierde kabinet onder zijn naam”, zegt Christa's huisgenoot. “Denk even aan die motie van afkeuring en wantrouwen, al die ministers die moesten opstappen en dan ook nog al die parlementaire enquêtes die hem boven het hoofd hangen”, zucht ze. “En dan gaat Nederland gewoon weer gewoon door onder zijn leiding.”
Christa knikt. “Ja, Rutte IV. Helemaal kut natuurlijk. Ik heb absoluut niet op die partij gestemd en toch zit Nederland weer met die vent opgescheept. Met z’n ‘daar heb ik geen actieve herinnering aan’ en dat eeuwig domme gelach. En al die fuckups die iedereen ineens weer vergeten lijkt.”
Christa zucht. “Maar… ik ben super benieuwd hoe Ernst Kuipers het gaat doen. En ook heel tof dat we zoveel vrouwen als minister en staatssecretaris hebben. 14 van de 29! En ook eindelijk meer diversiteit”, zegt Christa terwijl ze weer vergeet dat het nog steeds om Rutte IV gaat. Haar huisgenoot wijst opnieuw naar het grijzende hoofd van Rutte dat tussen de nieuwe gezichten op het bordes staat. “Oja, Rutte IV. Helemaal kut natuurlijk.”
Volgens mijn bescheiden mening heeft Rutte helemaal geen kut en waarschijnlijk ook geen lul.
Wij gaan het echt helemaal anders doen.