Na een dag regen in september gelooft Sjoerd niet dat hij ooit nog zal lachen in dit enige leven. “Denk dat dat er voor mij niet meer in zit”, verzucht Sjoerd terwijl hij uit het raam kijkt. “Zo grijs, die wolken, zo somber die lucht. Het is gedaan met het geluk, schat ik zo in. Vreugde, das war einmal.”
Echt rouwig is Sjoerd er misschien ook weer niet om. “Als ik deze regen zo hoor en zie geloof ik eigenlijk niet dat ik ooit echt gelukkig ben geweest, dus hoe kan je dan verdrietig zijn? Als je iets nooit echt hebt gekend kan je het ook niet verliezen.”
[…] Bronverwijzing […]
Glimlachen is ook niet nodig in deze wereld. Niemand doet het tegenwoordig nog. Komt door het virus.
Plak een QR code op je hoofd. Dat helpt tegen het virus.
Zoiets had ik ook, toen ik hoorde dat ik niet mee ging regeren en dus nu aangewezen ben op oppositie voeren. Roepen vanaf de zijlijn, daar wordt je toch depri van? Ik had zó graag minister voor de Gewone Man willen zijn!
Het is duidelijk dat Jan van Tienen de nieuwe richting van de redactie, die ik in mijn vorige bericht heb toegelicht, niet kan of wil volgen.
Voor dit zielige gebeuzel kan ik uiteraard geen sterren geven.
Regenjassen zijn discriminerend!!
Heb je al een warmtepomp Sjoerd?
Sjoerd volgt zeker de politiek. 😆.
Sukkel. Stem je de volgende ronde weer op mij?