Longread: waarom je concentratie bij het lezen van dit artikel langzaam minder wordt

Je kent het wel. Je wil ’s avonds nog even lekker een lang artikel lezen om je gedachten te verzetten van de waan van de dag, maar gaandeweg het lezen kom je er achter dat je concentratie langzaam wegebt. Je gedachten beginnen af te dwalen naar totaal andere zaken die niets met het artikel te maken hebben. Het mooie lange haar van die vrouw die je vandaag nog bij de Starbucks zag bijvoorbeeld, of die man die van die ongemakkelijke dierengeluiden maakte in de sportschool. Allemaal leuke dingen om aan te denken. Maar hoe komt het nou dat je gedachten liever daar naartoe gaan dan dat ze zich gewoon even focussen op deze tekst? Hoe komt het dat je hersenen altijd liever iets anders doen dan wat jij op dat moment aan het doen bent? Waarom kun je je niet gewoon een half uurtje volledig op één ding concentreren? Hoe komt het dat je concentratie bij lange teksten met onzinnige opsommingen die eigenlijk voornamelijk herhalingen bevatten steeds minder wordt? Wij zochten het voor je uit. Wel opletten hè!

Eerste pakkende tussenkop met leuke teaser: je denkt dat je bent wat je denkt

Voorafgaand aan het lezen van dit artikel is het goed om te beseffen dat je denkt dat je bent wat je denkt. Snap je? Niet nu al afhaken, lees maar even rustig opnieuw. Niet te ver terug, gewoon aan het begin van deze alinea. Of snap je dat niet? Wacht ik schrijf het wel gewoon even opnieuw op: je denkt dat je bent wat je denkt. Ik hoop niet dat je nu wel helemaal terug bent gegaan naar het begin van de alinea want dan blijf je hangen in een eeuwige herhaling. Ben je er uit? Gelukkig.
Kijk het zit zo: Je bent wat je denkt, dat is algemeen bekend. Maar als je op een meta-niveau denkt kun je je dus indenken dat jij, als persoon, denkt dat je bent wat je denkt. Stel je maar even voor nu: jij bent nu gewoon aan het ‘zijn’, niets aan de hand verder. En jouw gedachtes over dat ‘zijn’ vormen dat ‘zijn’. Dus je bent wat je denkt. En daar heb je dan vervolgens over nagedacht. Dus denk je dat je bent wat je denkt. Denk ik.

Tweede tussenkop: een twist

Je bent wat je eet. Dat zeggen ze ook wel eens. En met ze bedoel ik dan ‘de mensen’. Je kent ze wel. Maar nu je nog best wel wat concentratie over hebt lijkt het me leuk om iets over eten te vertellen, want eten is toch wel vaak een van de favoriete onderwerpen van mensen. Daar blijf je vaak wel even voor plakken. Of als mensen zeggen ‘eet je mee?’ Dan blijf je ook vaak plakken. Alhoewel dat kun je niet echt blijven plakken noemen want je bent gewoon uitgenodigd. Sorry ik ben zelf ook vrij snel afgeleid.

Ik moest ooit in een restaurant een teamuitje begeleiden waarin twee teams een soort ‘Ik Hou Van Holland’-achtig spel gingen spelen. Ik was Linda de Mol. En de teams hadden twee captains waarvan er één een man was die vrij dik was. Nu was dat op zichzelf natuurlijk helemaal geen punt, maar je merkte aan de groep dat er een aantal pestkoppen aanwezig waren, en telkens als die captain aan het woord kwam ontstond er geroezemoes in de zaal.

Op een gegeven moment presenteerde Linda (ik) de vragenronde en stelde ze de benaderingsvraag: hoeveel roze koeken worden er in heel Nederland per jaar gegeten? Direct na die vraag ontstond er nog meer geroezemoes. Er werd gelachen, er werd steeds opzichtiger gewezen, en die ene iets te dikke teamcaptain kromp langzaam ineen. Het geroezemoes werd fluisteren, werd praten, werd roepen. En toen riep plotseling iemand: ‘Vraag het aan hem! Vraag het aan hem! Hij ís een roze koek!’ En ik had verwacht dat die man ter plekke in huilen uit zou barsten, maar hij stond op, rechtte zijn rug en brulde het antwoord dwars door de ruimte.
Iedereen werd doodstil en keek vol verwachting naar Linda (mij). Ik kon mijn ogen niet geloven, maar het antwoord was precies goed. Echt precies. Het exacte aantal vind je later in dit artikel.

Deze tussenkop maakt qua inhoud niet echt uit want de schrijver neemt nu zelf net als jij even pauze

Hij kijk nog eens uit het raam.

Het regent.

Hij strekt z’n vingers. Kijk op zijn mobiel.

3 Appjes en een like op een tweet. De tweet was op zichzelf mwah, maar hij vindt het toch leuk dat Monique van Wekerom ’m liket.

Hij kent Monique niet.

Niet persoonlijk in ieder geval.

Ah, hij is al terug.Goed.

Waar was ik?

Oja, ik neem even pauze.

Pompiedompiedom.

Voetbal was ook nog op tv.

Gezien?

Goeie wedstrijd.

Let it be, let it be, let it be, let it be, whisper words of wisdom, let it be.
Mmm mm mm mmm.

Zo.

Een rijmende kop, ik hou je er bij, lezen met focus is moeilijk voor mij.

Op dit punt is het toch wel fijn om je wat serieuze informatie te geven, daar ben je tenslotte dit artikel voor gaan lezen. Alhoewel, een longread suggereert al wel dat er ruimte is voor uitweiding en gekke anekdotes of locatie omschrijvingen. Ik zit trouwens op een grijze hoekbank in een klein appartement in Rotterdam Centrum. Vanuit mijn raam kijk ik op een kleine parkeerplaats waarachter een verzorgingstehuis ligt. Oud worden midden in het centrum van Rotterdam, dat lijkt me wel mooi. Voor mij staat een eikenhouten tafel met een bruin geworden klokhuis en een half glas koud water er op. Daarover straks meer.

Je kunt je concentratievermogen trainen, als een spier. Als je onafgebroken één specifieke oefening doet en die vervolgens meerdere malen herhaalt, train je je brein. Je zou bijvoorbeeld als oefening straks dit hele artikel nog eens kunnen lezen. Momenteel train je waarschijnlijk vooral je brein om afgeleid te raken. Iedere keer dat je afgeleid bent train je dat. Onhandig eigenlijk. Er zijn wel tips over te vinden hoe je precies het tegenovergestelde kunt trainen. Google maar eens. Niet nu.

Een giraffe kan langer zonder water dan een kameel

Ah, daar ben je weer. Je was bijna weg, maar ik ving je weer op met een grappig feitje.
Bizar hè? Het is echt waar overigens, je kunt het factchecken. Je zou zeggen dat de kameel veel langer zonder water kan omdat ’ie twee van die enorme bulten heeft waar hij vocht in op kan slaan. Maar giraffes kunnen dus ook enorm veel vocht opslaan. Sowieso wonen giraffes natuurlijk ook in gebieden waar soms maar heel weinig water voorhanden is. Dus ze moeten wel. Logisch eigenlijk. Ik deed vroeger ooit een keer een potje ‘Hoge Haantje’, een soort spelletje met voetbal, en de verliezer moest steeds twee grote glazen water opdrinken. Toen verloor ik drie keer achter elkaar, waardoor ik in totaal zes grote glazen water had gedronken. Later op die dag moest ik wel vijf keer naar de wc. Alles kwam er weer uit. Toen wist ik het zeker: ik ben geen giraffe.

Even een witregeltje.

Over die concentratie, het is natuurlijk heel vervelend dat jij je op een gegeven moment niet meer goed kunt concentreren bij het lezen van zo’n lang stuk, maar hoe denk je dat het voor mij is? Ik heb er toch m’n best voor gedaan. Ik had ook gewoon een shortread met twee overzichtelijke kleine tussenkopjes kunnen maken zodat we allebei sneller klaar waren. Achteraf denk ik dat dat misschien wel beter was geweest. Dat had ons allebei gewoon echt enorm veel tijd gescheeld. Maar aan de andere kant had het ons ook niet zoveel opgeleverd als nu. Behalve dus extra tijd. Maar ja, om wat te doen dan? Waarschijnlijk had je je dan ook gewoon verveeld, of had je er een beetje doorheen gescrolld, of had je even op je telefoon gekeken tussendoor, wat je nu waarschijnlijk ook doet. Of al een paar keer hebt gedaan. Dus waar heb je dan precies tijd voor gewonnen? Denk maar eens na, heb je nou echt heel veel tijd over sinds je allemaal gave moderne gadgets in je bezit hebt? Heb je nu ineens veel meer tijd over? Als je antwoord nee is zou ik toch gewoon nog even doorlezen voor de conclusie. En als je antwoord ja is komt dat helemaal goed uit, want dan heb je gewoon nog wat tijd over voor de laatste alinea die gelijk hierna komt.

Conclusie: je concentratie wordt bij het lezen van dit artikel langzaam minder

Grapje er komen nog een paar alinea’s, maar omdat je denkt dat dit al de laatste alinea is wil je toch nog wel even de moeite nemen om door te lezen. We waren er al een tijdje achter, maar het is inderdaad waar: je concentratie wordt bij het lezen van dit artikel langzaam minder. Blijft de grote vraag: waarom? Check de laatste alinea voor het antwoord. Nadat je eerst dit hebt gelezen:

Jouw brein is verslaafd aan prikkels, en echt, ik heb de tekst zo prikkelend mogelijk proberen te maken, maar ondanks dat ik zo ontzettend m’n best heb gedaan is het voor jou blijkbaar niet prikkelend genoeg. Afgeleid. Afgeleid. Afgeleid. Je brein wil andere dingen. Jij wil andere dingen. En daar hoef je je niet voor te schamen, het is nou eenmaal zo, omarm het. Dan nu echt de laatste alinea.

Daarnaast is er een grote kans dat je ouder bent dan 30. Dat betekent dat je brein ook ouder is geworden. Hij verslapt. Zeker als je gestresst bent levert dit vaak concentratieproblemen op. En ga dan nog maar eens zo’n longread als dit lezen, niet te doen. Als je jonger bent dan 30 weet ik het eigenlijk niet. En dat is ook oké.

Tot slot dan nog even: de belangrijkste reden voor concentratieverlies is slaapgebrek. Je moet meer en beter slapen. Ik hoop dat je het tot hier gered hebt en deze tip nog mee kan nemen. En zo niet maakt het toch niet meer echt uit wat ik hier schrijf want dan ben je al lang iets anders aan het doen. Miauw, miauw, miauw. Sorry mijn poes wilde ook even iets typen. Jezus. Sorry ik weet ook niet waarom ik dit doe. Sorry. Nou ja, het maakt toch niet uit. Denk ik. Slaap lekker.