De twee meter lange Maarten wordt er vaak op gewezen dat hij twee meter is. Vrijwel alle nieuwe mensen die hij tegenkomt attenderen hem op het feit dat hij minstens twee meter lang moet zijn. Dat is fijn voor hem, want meestal is hij zich niet bewust van zijn lengte.
In de kroeg leert Maarten vaak dat hij twee meter is. “Ben jij twee meter? Ja jij bent twee meter”, zeggen veertien vrouwen per avond terwijl ze op hun tenen naast hem komen staan. Zo vergeet Maarten nooit dat hij twee meter is.
Ook op festivals zorgen mensen ervoor dat Maarten zijn lengte niet vergeet. ‘‘Wow, jij bent echt twee meter lang’’, gillen mensen dan naar boven. ‘‘Bedankt’’, schreeuwt hij dan terug.
Als mensen iets van me willen kijken ze meestal tegen me op. Of op me neer. Het eerste leidt tot grootwaan, het tweede betutteling. Het is denk ik idealisme. Ze zijn gerelateerd. In het algemeen zien mensen zichzelf laat staan de ander zoals ze zijn. Daarom blijven ze vergelijken. En blijven ze staan waar ze staan.
Komt natuurlijk door al die fijne HOY worsten die Maarten in zijn jeugd heeft verorberd. Lik mosterd van Luycks er bij voor nog meer centimeters!
Wat een heisa om een luttele twee meter. Ik ben 3,12 meter. Groot nadeel is dat ik bij voorstellingen altijd achteraan moet staan of zitten. Ik ben sterk bijziende.
Voor het het geval dat u zich dat afvraagt: Ik woon in een oude gymzaal en als ik op bezoek ga, moet ik altijd op de grond zitten.
Mijn naam is King Kong en ik vind dat jullie maar PIETLUTTIG doen!!
Hmm, deze neppert staat op een krukje, nèt buiten beeld.
#nep
Erg herkenbaar.
Ik ben zelfs langer dan twee meter maar ook dat wordt scherp opgemerkt en veelvuldig herhaald, zodat ik het nooit kan vergeten.
Ik mis wel af en toe nog iemand die het me vertelt vlak voordat ik door een deur loop, die in veel gebouwen nog standaard 2.02m hoog is.
Dan wordt ik er ook wel aan herinnerd, maar iets pijnlijker.