Het is de vierde zoomvergadering van de dag voor Silvia. Voor sommigen een uurtje strategie bepalen, voor Silvia een moment van emotieloos in haar eigen doodse ogen staren om een glimp van haar lege ziel op te vangen.
‘Zelfs als ik mijn ogen een beetje dichtknijp zijn mijn irissen nog steeds twee gapende zwarte gaten,’ denkt Silvia. ‘Vroeger zat daar iets van een ziel. Dat was voor die eruit werd gezogen door al het online vergaderen. Net als mijn levenslust. Ik wist niet dat ik het ooit zou zeggen, maar mogen we bijna weer naar kantoor?’
Silvia heeft geen ideeën die in haar ontluiken. De wereld is rot en de mensen zijn zot.
Kom op Silvia!
Keep the soul alive!
Corrie.