Het afgelopen jaar ging ik undercover aan het werk bij een bank. Ik wilde onderzoeken hoe het personeel omgaat met verdachte transacties en hoe het kan dat zo weinig mensen weten hoe geldcreatie door commerciële banken werkt. Tot ik een andere ontdekking deed: dat ik als journalist veel te weinig geld verdien.
Tijdens mijn tijd bij de bank ben ik absurde situaties tegengekomen, zoals het financieren van illegale palmolieproductie, de macht van lobbyisten uit de financiële wereld, of het feit dat ik ineens veel meer geld over had om leuke dingen te doen. Ik was op veel ontdekkingen voorbereid: greenwashen om enkel meer winst te maken, enorme belastingontduikingen, frauduleuze administratie. Maar de ontdekking dat ik een leuk vakantiehuisje aan de Adriatische kust had kunnen hebben als ik geen journalist was geweest, kwam als een enorme klap.
Op de vraag of de banken niet te veel vrij spel krijgen, heb ik helaas geen antwoord gevonden. Eigenlijk heeft mijn undercover-periode vooral meer vragen geleverd, over mijn loon bijvoorbeeld en over mijn motivatie nadat ik ontdekte dat het best lekker is om een lease-auto te hebben. Het blijft een pijnlijke gedachte dat er zo veel onrecht bestaat zonder dat je ervan weet: als ik niet had besloten om hier undercover te gaan, was dit waarschijnlijk nooit aan de oppervlakte gekomen.
Nog steeds spoken er ‘s nachts allerlei vragen door mijn hoofd. Hoe kan het dat ik systematisch minder geld heb? Wat is daar aan te doen? Hoe krijg ik snel meer geld voor mezelf? Het zijn grote vragen, waar ik niet gemakkelijk een antwoord op kan geven. Niet voor dit geld, in ieder geval.
Underkuffer?
Verdekt wordt hier iets gezegd, maar wat?
We hebben met u te doen.