Man vertelt altijd pas op het einde, wanneer hij een verhaal vertelt of opschrijft, wat het eigenlijk is, het onderwerp

De 32-jarige Tivor doet het altijd. Niet alleen wanneer hij met onbekenden spreekt, maar ook met zijn vrienden. Dan is hij heel lang bezig met een verhaal, en dan doet hij dat weer typisch op zo’n manier dat je denkt: dat is Tivor. En omdat hij daar dan zo lang over praat, en vaak enthousiast en zonder pauzes, durft niemand er tegenin te gaan. Degenen die luisteren zijn vaak vooral afwachtend. Dat kan dan eindeloos duren, zo gaat dat met hem. Afgelopen zomer was dat nog, op een reünie met mensen van zijn oude voetbalteam. Die jongens wisten natuurlijk helemaal niet meer dat dit is wat Tivor doet, en dus hebben ze denk ik tien minuten met vraagtekens in hun ogen staan luisteren. Dat heeft hij ook als hij schrijft. Hij heeft het heel vaak gehoord van zijn docenten wanneer hij een paper moest inleveren. Dan kreeg hij alsnog wel vaak een voldoende, maar het kostte hem veel punten. Wie weet had hij anders cum laude af kunnen studeren. Hij deed geschiedenis aan de Universiteit van Utrecht en hij was er ontzettend goed in. Hij was vooral eigenlijk heel erg gemotiveerd altijd, en dat zie je dan al snel terug. Maar goed, het heeft natuurlijk geen zin om ‘wat als’-scenario’s te gaan bedenken, want dit is gewoon hoe Tivor is, maar het gaat wel door je hoofd. Niet dat we hem nu als een zielepoot moeten gaan zien. Het is in principe helemaal niets bijzonders. Het is een klein obstakel misschien, als je een carrière voor ogen hebt in het schrijven of voordragen, maar niet veel meer dan dat. Al moet je natuurlijk wel bij iedere baan of in iedere situatie met elkaar in gesprek. Je bent in ieder geval al snel met taal bezig. En zeker met geschiedenis ben natuurlijk continu in de weer met verhalen. Maar hij redt zich wel, hoor. Hij heeft het tot nu toe altijd prima zo gedaan. Mensen die het van hem weten zijn vaak geduldig, of pauzeren hem meteen in zijn verhaal. Dat is fijn, dat hij wel de juiste mensen om zich heen heeft. Als hij dat niet had, was-ie veel verder van huis. Nu gaat het prima. En daarnaast is het natuurlijk ook gewoon iets wat je af zou kunnen leren. Dat zal wel weer behoorlijk wat kosten, zo’n cursus daarvoor. Maar goed, het bestaat en dat is al hartstikke fijn. Hij zal ook waarschijnlijk niet de enige zijn, toch? Nee, waarschijnlijk niet. Al is het wel heel Tivor-achtig. Het is echt zijn ding, Dat continu doorpraten en doorpraten, zoals hij altijd doet. En dan op het einde van zijn verhaal, als niemand meer aan het opletten is of in totale verwarring is achtergebleven, pas zeggen waar je het over hebt. Wat, van dat verhaal, het is, het onderwerp.

Word nu Vage Kennis van de Speld en krijg gratis het nieuwe jaaroverzicht ‘2018: Een Jaar’!