‘Je pakketje is bezorgd bij de buren van 192 – 1 hoog’, staat er op het PostNL-briefje dat Milou Herenburg vanmiddag in haar brievenbus vond. Het zal een keer niet.
“Volgens mij is mijn sapcentrifuge hier bezorgd?” vraagt Milou op een toon die, als je niet beter zou weten, verraadt dat het haar ook verrast. “Hooow ja, sorry hoor! Ik had de hele dag afspraken en toen een borrel en een afscheidsetentje, anders was ik er wel geweest. Was u lekker een dagje thuis vandaag?” De bovenbuurvrouw perst er een glimlach uit.
“Van het weekend komt misschien nog wat trouwens,” zegt Milou terwijl ze naar het pakketje loert, het is groter dan ze had verwacht. “Ja heel stom van me, ben dan een weekendje weg en ik kon de bezorgdatum niet meer wijzigen. Dus ik heb er maar bij laten zetten dat ze het bij de buren kunnen bezorgen.”
Milou grist het pakje uit de handen van de buurvrouw wanneer die aanstalten maakt om een praatje te beginnen. “Nou oké, bedankt hoor! Heel erg fijn. Fijn weekend ook nog hè.”
Word nu Vage Kennis van de Speld en krijg gratis het nieuwe jaaroverzicht ‘2018: Een Jaar’!
… ikke, ikke en de rest kan stikke.
Dit zijn de dingen waar het om draait.
Ik ben een lichamelijk beperkte alleenstaande man van tachtig. Mijn wijk is vrijwel volledig overgenomen door jongeren, omdat bijna alle voormalige bewoners van ouderdom zijn heengegaan naar de hemel of naar een verzorgingshuis.
Dus ben ik de klos! Ik krijg minstens tien pakketten per dag van allerlei koeriersbedrijven. Ik vraag nu twee euro vijftig bewaarloon per halve dag. Dat tikt lekker aan. Een leuke aanvulling op mijn AOWtje.
Pas op voor oplichters die het naar een per-ongeluk-verkeerd-adres laten sturen.
Kleding stuur ik ná gebruik bij het feestje altijd weer gratis terug.
Ik ga toch niet 2x hetzelfde dragen?!
Ik bestel trouwens altijd 3 maten, want terugsturen is toch gratis.
Druk-druk-druk.