Gerald maakte vandaag veel indruk tijdens de middagmaaltijd. Naast zijn gebruikelijke lunch van vier bruine boterhammen met kaas had de 32-jarige salesmanager vandaag namelijk een Jazz-appel bij zich.
“O, dit?” vraagt Gerald terwijl hij een hap neemt uit zijn Jazz-appel. “Dit is een Jazz-appel. Nee, geen Elstar, nee. Neeneenee. Een Jazz-appel. Een kruising uit 1995, van de Royal Gala en de Braeburn. Het mooie is dat het een geelrode appel is, met de smaak van een geelgroene. Best of both worlds, zeg ik altijd maar.”
“Als ik een Jazz-appel wil eten dan eet ik gewoon een Jazz-appel”
Aan tafel zijn inmiddels alle ogen op Gerald gericht. Iedereen kijkt vol bewondering naar de Jazz-appel. “Natuurlijk, het is wel een stukje duurder dan de Elstar of de Junami, maar dat heb ik er graag voor over. Je moet jezelf ook wat gunnen, toch?”
Iedereen hangt aan Geralds lippen. Hij oreert inmiddels met volle mond over de Jazz appel. “Die Hollandse soberheid ook altijd! Als je je kop boven het maaiveld steekt, wordt ‘ie er meteen afgehakt. Waarom zou een mens geen luxe mogen hebben? Geniet eens een beetje godverdomme! Het leven is kort! Als ik een Jazz-appel wil eten dan eet ik gewoon een Jazz-appel!”
Er wordt instemmend geknikt. Gerald weet wat genieten is.
.
Gerald weet helemaal niet wat genieten is. Het Belgische broertje van Jazz, Kanzi is veel lekkerder.
Jazz-appel? Duh.
Doe mij maar een Jiz-pruim!
In de jaren ’70 kwamen KVP, CHU en AR met de introductie van een Christen-Democratische Appel. Deze synthetische laboratoriumvariant doet het nog steeds!
Jazz is not dead, it just smells funny.?
Corrie.
Aan het tafeltje ernaast zaten de jongens van de technische dienst zich alweer dood te ergeren aan Geralds slappe gelul, waarop er eentje na drie maal waarschuwen opstond om Gerald met een verse komkommer een gezonde dreun op zijn bakkes te geven. Daarna kon iedereen zich weer rustig met de lunch bezighouden.
Het Is Wat!
Ja, gewoon de TV aan met Boer Zoekt Vrouw tijdens de lunch . Dat is tenminste sociaal!
1985 zegt wiki