Remco kan de slaap maar moeilijk vatten omdat er de hele tijd een mug bij zijn oor zoemt. En dat gevoel is volkomen wederzijds. “Ik word echt he-le-maal gek van het idee dat er hier ergens in de kamer een kerel op bed ligt,” erkent de mug. “Ook al is-ie stil, ik wéét gewoon dat hij er is. Dat idee laat me dan niet meer los en dan kan ik de slaap natuurlijk wel vergeten.“
Ondanks haar verwoede pogingen slaagt de mug er maar niet in om Remco duidelijk te maken dat hij beter kan vertrekken. “Waarom denkt-ie dan dat ik de hele tijd in z’n oor zit te zoemen? Hij moet maar lekker op de bank gaan slapen ofzo. Niet hier in ieder geval. Wegwegweg.”
Uiteindelijk besluit de radeloze mug Remco maar gewoon dood te meppen. “Dat levert natuurlijk wel een gore vlek op, maar oké, dat moet dan maar.”
Ik zie Trump ook niet karaoke carpool beleven.
Hij beleeft alleen zijn eigen gedachten.
Een mug temmen…
Dat meppen vind ik niet zo netjes. Dat had die mug ook wel gewoon met een DDoS-aanval kunnen oplossen. Laat ook geen sporen na.
De mensen zijn in staat elkaar massaal veelvoudig te vernietigen, maar kan niets beginnen tegen een mug.
Zoek het dus in het klein om de problemen op te lossen.
Nietwaar. De malariamug was ooit bijna uitgeroeid.
Ik kan er niet zo goed bij.
Mechanisering waar mensen zo snugger in zijn, zie je vooral ook terug in het geloof waar ze tegen zijn uit diezelfde mechanisering.
Bestaat er niet een Jurassic mug van een meter of 2 ofzo?
Niet zo slim van die kleintjes.
Het is maar een idee hoor.
Gedacht bedacht en verkracht maakt elke mug groot.
je maakt van een mug een olifant