Pepijn besloot vanmiddag tot het lezen van een boek in het openbaar. “Wat een fantastisch boek dat ik hier onder de mensen aan het lezen ben”, zegt hij in zichzelf. “Ik kan mijzelf zo heerlijk verliezen in de blikken van mensen om me heen.”
Pepijn geniet zichtbaar van het boek dat de mensen in zijn omgeving hem zien lezen. “Het verhaal neemt je mee naar een hele andere wereld dan deze, waarin anderen kunnen zien dat ik een dik boek lees.” Het boek is volgens hem aan iedereen die op zijn telefoon zit aan te raden. “Met name vanaf bladzijde 150 wordt het heel gaaf, dan zien mensen dat je al best ver bent.”
Als Pepijn eenmaal in een verhaal zit, verstopt hij zichzelf graag achter de kaft waarop de naam van de volprezen schrijver goed zichtbaar is. “Het voelt ook heel fijn om zo’n boek in je handen te hebben, hij heeft ook zo’n mooie kaft. Dat maakt het wat prettiger, esthetisch gezien ook, om mij te zien lezen.”
Hij tikt twee keer kort met zijn knokkel op de achterzijde: “Het mooie van lezen vind ik dat je het kan doen ter ontspanning, maar dat je ook wat leert. Daar word je toch een wat interessantere gesprekspartner van. Maar nu even niet, want ik ben aan het lezen.”
Het monumentale werk 100 jaar De Speld – Deel I is nu verkrijgbaar, bestel het hier.
9 van de 10 tandartsen raden dit boek aan.
Ik denk dat ik maar ‘s boeken ga schrijven voor mensen die er graag mee gezien willen worden.
Ik las zelf ook altijd veel tot ik merkte dat dit mij vervreemde van mijn omgeving. Ik ontwikkelde zelfs voorzichtig een superioriteitsgevoel waar je bang van werd. Toen ben ik cold turkey gestopt en was ik na een weekje GTST weer helemaal back to basic.
Wat deed je eigenlijk met die koude kalkoen?
Ik stel me daar toch altijd iets necrofiels bij voor.
Ik zou necrofilie niet voorstellen. Dat is strafbaar. Met een levende kalkoen zou ik ook niet doen als ik jou was.
Misschien is gewoon op zoek gaan naar een lieve vrouw toch de beste optie voor je.
Je zou kunnen stellen dat we het leuke tsjirpen als van een kanarie in een kooitje aan haar te danken hebben. Je kunt precies merken wanneer het voedsel is ververst.
Mijn vrouw zei nog zouden we geen kerstboom nemen. Ik zei nee, ik heb genoeg aan Mr. Wiemersma. En daar kan ik het hele jaar van genieten, hij is zo rustgevend.
Ja Loek, ik begrijp je volledig. Voor het naar bed gaan, of als ik niet kan slapen, dan zet ik altijd Mr. Wiemersma aan.
Mijn vrouw zegt neem dan een slaappilletje. Hoezo?
Zal ik nu een exemplaar uit de boeken-toptien nemen zodat mensen zich erin kunnen herkennen?
Of toch maar een of ander obscuur kutboek van een schrijver met heel veel status waarvan ik nog nooit gehoord heb?
Moet ik ze eigenlijk uitlezen?!
Ik houd niet van lezen.
Dit was zeker niet in een café in Amsterdam.
Wow, 150 pages? That must be a book about all my accomplishments and successes! Winning!
Make America Covfeve Again! Bigly!