McGraw/Deyan Georgiev/Shutterstock

Doos uit 1935 eindelijk geopend: Schrödingers kat is dood

Door een toevallige ontdekking is een bijna honderd jaar oude wetenschappelijke kwestie eindelijk opgelost: is Schrödingers kat dood of levend? Het huisdier werd beroemd toen zijn baasje hem opsloot in een doos met een ampul gif om een natuurkundig punt te maken. Archiefmedewerkers van de Universiteit van Wenen hebben de doos onlangs per ongeluk geopend en daarmee de vraag beantwoord: de kat is met zekerheid dood.

“En al een tijdje ook,” vertelt archivaris Ernst Bebner, die de doos ontdekte in een kelder van de universiteit. “De gifampul was nog helemaal intact, maar het dier is volkomen uitgedroogd.”

Nobelprijswinnaar Erwin Schrödinger (1887-1961) bouwde de constructie om een quantummechanische onzekerheidstoestand inzichtelijk maken, waarin de kat tegelijkertijd zowel levend als dood is zolang er nog geen meting – het openen van de doos – is uitgevoerd. Maar het lijkt er op dat de verstrooide natuurkundige het dier kort daarna gewoon is vergeten.

“Het is jammer dat-ie nu dood is,” verzucht Bebner. “Ik heb geen idee wat dat voor de kwantummechanica betekent, maar dat zullen wetenschappers binnenkort hopelijk uitleggen.” Onderzoekers van de Weense universiteit zijn de doos inmiddels al aan het aanpassen om Schröders gedachte-experiment voort te zetten. Daarbij wordt het gif vervangen door een sterk voodoo-elixer dat dieren soms weer tot leven kan brengen.

Zolang de doos niet opnieuw wordt geopend bevindt de kat zich zo in een onzekerheidstoestand tussen dood en ondood.

Dit artikel verscheen eerder op Der Postillon


Uw reactie telt. Juist nu.

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

gravatar

Zonde om dit waardevolle wezen in te zetten voor ondoden. Er zijn nog zoveel andere sprookjes die gefalcificeerd kunnen worden. Zoals wat gebeurt er met een kat in de vliegende theepot.

Reageer
gravatar

1935? Dat gaat dan qua datering al aardig in de richting van De Doos van Pandora. Daar kwam weinig goeds uit, maar ik wil de associatie niet te ver doortrekken.

gravatar

Schrödinger’s verhaal is een beetje verwarrend.
Positie en snelheid kunnen niet tegelijk bepaald worden. Dat zie je vaak in de politiek: een kat in de zak.
Toch zit er wat mij betreft wel wat in: het voortdurend speculeren over waar ik ben heeft geen zin. Ook ontdek je zo niet ‘wie’ ik ben. Dat is allemaal opsporing verzocht.
De waarnemer en het waargenomene, subject en object zijn, bij mij, een: leven en dood.

Reageer
gravatar

Kwantummechanica.
De laatsten zullen de eersten zijn, ook wel elk nadeel heeft zijn voordeel. Of in het geval van Zen: elk voordeel heeft zijn nadeel.

gravatar

Ik herinner me inderdaad het verhaal van die hond die zwemmend in de zee met zijn fijne neus de weg vond naar de urine van een van de deelnemers hier.

‘Professor’ Zen in ’t Veld is blijkbaar weer uitgelaten. Hoewel hij weer Van der Plas niet precies kon traceren.

gravatar

Mieke,
Kun u uw honden (Prof. Van de Plashaard, Prof. Zee-Kering, Zen etc. etc.) niet aan de lijn houden?
Je hebt hier overal haltes met poepzakjes.

gravatar

Het kan niet anders. Volgens de wet krijgt kiedereen een kans om zich revancheren in de samenleving. Ook als de aandoening chronisch-pathologisch is. Helaas worden toevallige passanten zoals ik die één lief woordje teveel hebben gezefgd daar het slachtoffer van.

gravatar

Het verbaast me eerlijk gezegd dat Maiterya en Mieke nog zo intiem met elkaar omgaan. Ze moest eens weten wat de ”leraar” onlangs over ‘de vrouw’ heeft opgeschreven!

Zo smerig, daar lusten de honden zelfs geen brood van.

gravatar

Vertelt u mij wat. Een gebiedsverbod helpt zelfs niet.
Ze heeft ook al door de brievenbus geurineerd. Mijn hond wilde het eerst oplikken maar bedacht zich na een paar seconden.

gravatar

Ik lees dit nu net alemaal en ik kan niet andres concluderen dat Mieke een terugval heeft gehad.
Erg treurig. De laatste tijd ging het juist zo goed.