Het aantal vrouwen onder ‘s lands racisten stijgt nog altijd maar mondjesmaat. Eén blik op het bankje van aangeklaagde racisten bij het proces van Sylvana Simons en je ziet dat streefcijfer van 30% bij lange na niet wordt gehaald. Racisme is een mannenwereld.
Zo weet Irene van Boekel, ondanks een indrukwekkend CV, maar niet door te breken. Ze kijkt droevig voor zich uit, “Afschieten dat wijf,” leest ze op van haar iPad. Ze neemt een slok van haar koffie. Van Boekel verstuurde de afgelopen jaren honderden racistische tweets, maar voelt zich desondanks niet geaccepteerd in racistische kringen. “De racistische wereld is helaas nog steeds erg seksistisch,” zegt ze. “Je komt er als vrouw heel moeilijk tussen.”
Van Boekel: “Als je wordt aangeklaagd is dat vaak alleen omdat je een vrouw bent, niet omdat je een racist bent.” Ze begraaft haar gezicht in haar handen. “Sorry,” snikt ze. “Soms wordt het onrecht me echt even te veel.”
Het verhaal van Irene staat niet op zichzelf. Duizenden vrouwen komen niet aan de bak als racist. Over de oorzaak wordt hevig gediscussieerd. Veel mannelijke racisten vinden dat vrouwen beter hun best moeten doen en dat je met parttime racisme niet aan de top komt. Zelf ziet Irene een andere reden: “Het is allemaal de schuld van die zwartjes.”
Hoho. Bij vrouwen ligt racisme iets genuanceerder en dieper. Zij genieten hun rasistische gevoelens niet in de openbaarheid maar in het geheim, omdat dat toch een extra dimensie geeft. In de privésfeer geniet je er gewoon het meest van, aldus een bron die niet nader genoemd wenst te worden. Vrouwen maken daarbij naar verluidt graag gebruik van hulpmiddelen zoals spiegels, karaokesessies en niet nader te noemen attributen.
Dat vrouwen ondervertegenwoordigd in racistische kringen zijn geloof ik wel.
Wij vrouwen hebben meer een verfijnde genuanceerde kijk op de problemen die er in Nederland zijn.
Corrie.
Jij? Een vrouw?
Maak dat Dion maar wijs!
Het proces van Sylvana Simons is op basis van berichten die zij zelf uitgekozen heeft.
We moeten dus de mogenlijkheid open houden dat Silvana Simons zelf een sterke voorkeur heeft voor mannelijke racisten.
Mannelijke racisten schijnen extra graag tegen vrouwen tekeer te gaan.
Of tegen kleine kinderen & bejaarden.
Is antiracisme wel een vrouwending?
Rara.
Al draagt een aap een gouden ring, racisme blijft een mannending
Zo’n ondervertegenwoordiging is maar relatief. In de wereld van het kraanmachinisme is het nog véél erger.
Het woord negerzoen is ook al zo’n seksistisch woord.
Zo pleit ik er al jaren voor om negerzoenen te hernoemen tot negerinnenkusjes.
HALLO? !
rassisme is geen wijven kwestie ! !