Pietje Bell gaf vanmiddag een eerste reactie op de avonturen die hij heeft beleefd: “Dit is een jongensboek. Als je ziet wat ik allemaal heb meegemaakt, dat is bijna met geen pen te beschrijven.”
De vooroorlogse schoenmakerszoon uit Rotterdam sloot vanmiddag een periode af van veel kattenkwaad: “Dit verzin je gewoon niet. Als je dit scenario van tevoren had bedacht, was je voor gek verklaard. Het begon natuurlijk met die kippenjacht en dat circus en die goocheltrucs en die brand en die inbrekers en nu sta ik hier. Tja, bizar. Op dit moment voelt het allemaal nog heel onwerkelijk.”
Om het Heintje Davids effect te voorkomen. Laten we hem vanaf nu af aan Piet noemen, hij is van voor de oorlog nota bene.
Geen wonder. Pietje Bell had de kok horen fluiten omdat ie niet wist waar de lepel hing.
Zich onwerkelijk voelen; het zal best,
Na 18 jaar plus TBS moet Pietje nog even wennen aan hetgeen hij nu allemaal tegenkomt. Vooralsnog weet Piet niet waar te beginnen, ondanks het meegegeven advies om deel 2 te gaan schrijven.
Deel achtenrtwintig denk ik eerder, zevenenveertig? Of verwar ik PB nu met Pinkeltje?
Dat is niks. Ik vocht tegen windmolens, zette meermaals een herberg op stelten en zag kuddes schapen aan voor legers.
Schoenmakerszoon….. Pietje…….. Ja-haaa……. er gaat wel (heel vaag) en Belletje bij mij rinkelen.
… op het puntje van mijn tong!
let’s make a movie out of it! We can call it Little Pete Bell.
Hè?
Aai understent it not!
Maar mij is net gevraagd om mee te spelen in een film.
Pietje Bell