Een romanpersonage van W.F. Hermans heeft zes jaar dood in ‘Nooit meer slapen’ gelegen. Volgens de politie is de man een natuurlijke dood gestorven. De buren van het personage reageren geschokt: “Al die tijd heeft niemand iets gelezen. Dat maakt het best wrang. We weten ook niet of hij nog familie had.”
Eenzaamheid van romanpersonages is een groeiend probleem in Nederland. Uit cijfers van het CPB blijkt dat dertig procent van de personages uit Nederlandstalige boeken zich ongelezen voelt.
vroeg of laat komen die romanpersonages gewoon uit de kast!
Het lijkt mij dat dit personage al langer dan zes jaar dood moet liggen. Hermans stierf op 27 april 1995. Weliswaar heeft zijn vrouw nog jarenlang de plantjes water gegeven maar dat was niet meer dan mantelhulp. Gevreesd moet worden dat Alfred Issendorf (geoloog) nu nog in Lapland ligt, tussen de muggen en Wittgenstein, De zoveelste misser van Bureau Jeugdzorg
Hè verdomme nu hoef ik het boek ook niet meer te lezen hoor. Bedankt hoor De Speld!
Zo krijgt zo’n roman wel nog veel meer diepgang natuurlijk: Nooit meer wakker.
Zie de voordeur van een overleden eenzame bejaarde als het equivalent van al die vervelende pagina’s die je helemaal moet lezen in dat hippe pretentieuze maar oninteressante boek.
Wie wil mij komende boekenweek zijn boekenweekgeschenk lenen om gratis te kunnen reizen in de trein?!
De buren woonden 6 hoofdstukken verder in het boek op de onderste regel van de bladzijde. Verhaal kan kloppen.
Begrijpelijk lijken in de kast vallen niet zo op.