Je kent het wel: je bent op een feestje en je wilt het poststructuralisme ter sprake brengen, maar je bent bang om snobistisch over te komen. Een paar tips om op een toegankelijke manier te beginnen over deze fascinerende filosofische stroming, zonder meteen de sfeer te deconstrueren.
Blijf niet hangen in de abstracte werkelijkheid
Wek de suggestie van borrelpraat. Begin een zin bijvoorbeeld met ‘joh weet je wat het ook is’, of geef kritiek op de volgende wijze: “Dan denk ik, Derrida, jongen, waar ben je mee bézig?”
Spreek veel in metaforen
“Wanneer je als een kip zonder kop achter Deleuze aanrent, dan is nomadische subjectiviteit hooguit het kriekje van de snuifpot.”
Breng het onderwerp op een terloopse manier ter sprake
Zeg niet: “We moeten het hebben over het poststructuralisme.” In plaats daarvan kun je zinnen gebruiken als: “Haha, wat een rare gast inderdaad. Trouwens, over poststructuralisme gesproken, weet je wie óók kritiek had op het instrumentaliseren van denksystemen?”
Houd het anekdotisch
Probeer zoveel mogelijk persoonlijke ervaringen in je verhaal te verwerken: “Stond ik dus laatst op de tramhalte. Naast mij zo’n man met een belachelijke grote rugtas, maar echt absurd groot. Dus ik had zoiets van: het teken en de referent worden altijd bepaald door de context waarin ze zich manifesteren en niet door vastgelegde parameters van buitensituationele actoren. Bleek er dus een complete boekenkast in die rugtas te zitten.”
Spreek met jezelf af: geen Kojève, geen Kojève, geen Kojève
Veel mensen vinden Kojève’s interpretatie van het werk van Hegel ingewikkeld. En zijn these over ‘het eind van de wereld’ roept alleen maar verwarring op.
Tot slot: vermijd moeilijke woorden en onnodig jargon, zoals ‘poststructuralisme’.
M.b.t. de privatisering van de nationale kuststrook nog dit: de lobby projectontwikkelaars en makelaars o.g. binnen de VVD heeft becijferd dat er (héél véél) winst valt te behalen als onze gehele kustgebied wordt geprivatiseerd en bebouwd. Binnenduins een aaneengesloten front van hotels, pensions en boetieks, buitenduins hippe strandtenten met lappen eigen grond (lees: zand) die door de overheid (lees: VVD) middels zandsuppletie en vestigingssubsidies ‘boven water’ zal worden gehouden. Men stelt dat het toerisme dan een enorme impuls zal krijgen. Zoals bekend verhoogt de horeca-lobby de prijzen zodra dat opportuun lijkt. Het enige resultaat zal zijn dat het toerisme afneemt en dat Duitse toeristen hun bier bij Aldi en Lidl zullen halen en zittend aan de boulevards hun biertje nuttigen, wachtend op de parkeerwachters die (post-structureel) per m2 en per uur komen afrekenen. Werkgelegenheid voor ‘UWVrijwilligers’ en bijna-failliete ZZP’ers. I.S. en Al Qaeda zijn al aan het oefenen met aanvallen vanuit zee, zo succesvol gebleken in Tunesië.
Vertel eerst dat iemand als jij hier authentiek en transparant over dialogiseren wil. Dat breekt vaak het ijs, en zelfs meer dan dat. Overigens, zeg liever “poststructuraelisme”. Dan weet iedereen waar het over gaet.
Hierna kun je heel voorzichtig over Alan Sokal beginnen.
Gast, echt té moeilijk dit. Ja toch? Neen dan?
Beste Gast,
U praat, ik luister.
Tja, een filosoof moet toch IETS doen met zijn studie…
Bedankt voor de tips! Maar ik doe er verder niks mee.
It is the easiest thing in the world to bluff people into believing that you are a computer expert. Simply cut out all words from your conversation, except ‘the’, ‘and’, initialisation’, and configuration. Then fill up the gaps with letters, numbers and a few jargon words.
The only disadvantage of this method is that when dealing with the public, you may begin to notice a strange reaction in the listener. First their eyes glaze over, then they suddenly remember an important appointment.
On the other hand, if you try this bluff with a real computer expert, he will immediately accept you as an expert and respond enthusiastically in the exactly the same way.
At this point your eyes will probably glaze over, shortly before you suddenly remember an important appointment.
In Amsterdam zag je dat al die cafés van een en dezelfde eigenaar werden, waardoor ze toch hun oorspronkelijke karakter verliezen, de klanten werden ook veralgemeniseerd, er kwam zelfs een nieuw besef van ‘normen en waarden’, waardoor het café als kern voor vrije meningsuiting werd ingedamd. De eigenaar is vaak gewoon iemand van buiten die in onroerend goed handelt. Het werden meest weekendtoeristen waar op gemikt werd, die gelokt worden met happy hour, in een uurtje stomdronken na het bezoek aan de Wallen. De klant als concept heeft de klant niet altijd enthousiast gemaakt.
Ik kwam zo iemand uit de Amsterdamse horeca ook tegen in Zierikzee toen ik daar op onderzoek was. Een investeerder. In die tijd begon de verdere commercialisering plotseling weer van de kuststrook van Schouwen. Ze wilden daar aanvankelijk van de jeugd af in de zomer, wel geld maar geen lawaai. Zo zijn ze zich gaan richten op de familiewaarden. Campings werden gesloten en huisjes kwamen ervoor terug, eerst langs de binnenkant van de kust, later kwamen de plannen voor huizen op opgespoten zandbanken direct aan het water in de Grevelingen, en nog wat later huizen op het strand. Voor iemand die weleens in het café komt zijn die dingen duidelijker dan voor de lezer van het nieuws. Dezelfde mensen komen altijd achter mij aan.
Dezelfde VVD-politiek die gewoon hele belangen een staatkundig andere wending geeft, een andere naam voor bijvoorbeeld een ministerie waarin verschillende portefeuilles bij elkaar worden ondergebracht in volgorde na financiën, ligt ten grondslag aan de euro.
‘Schaalvergroting en efficiëntie’, dat wil zeggen afkalving van alle dienstverlening als moreel statuut. Terwijl niemand meer het normale verschil ziet tussen ‘publiek’ en ‘privé’. Terwijl de overheid al die belangen fuseert en marginaliseert onder een andere noemer, moeten wij ons steeds meer beperken om niet af te dwalen van het onderwerp. Dat zie je bij de media bijvoorbeeld in de afnemende commentaarsectie. De overheid fuseert door ons te fragmentariseren. Dat is commercialiseren.
Iemands wiens bewustzijn niet gedefinieerd is langs de politiek gestelde lijnen, ziet de verbanden. De ambtelijke taal is nu een beperking van de werkelijkheid, geen uitbreiding. Daarin ligt ook de beperking van vrijheid van meningsuiting. Daarover rustig nadenken is blijkbaar onmogelijk gemaakt, zo niet illegaal. Zo ver is het al. Het is actueler met internet dat niet hiertoe in het leven is geroepen, maar dat men terug wil brengen onder de bestaande politieke nomenclatuur van gevestigde belangen waar het ons van wil verlossen.
Lekker ‘relevant’ allemaal.
Verkeerd draadje?
Verkeerde knopje gedrukt?
Zeker beste Maitreya,
Uw relaas is een wat uitgebreide uiteenzetting van de poststructurering van het verdeel-en-heers principe, wat hét speerpunt was onder Paars in de jaren ’90.
Het zou allemaal goed voor de burger uitpakken, en na de crisis van ’94 begon het dan zijn vruchten af te werpen. “De burger heeft wat te kiezen” moest het heldere adagium zijn, en de bomen begonnen te groeien tot in de hemel, zij het aan de binnenkant van een luchtballon, zoals wij hebben gezien in ’98, toen de eerste bubble (o.a. World Online) een feit was.
Intussen was alom de implementatie van managementslagen voltooid, Kok schudde zijn ideologische veren af, en ter bekostiging daarvan diende er een efficiencyslag gemaakt te worden.
Dat de citroen is uitgeknepen moge duidelijk zijn; Liberalen opereren nu op en vaak over de grens van het toelaatbare, met alle gevolgen van dien.
Pluk ze.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.
Da’s Logisch Hè?!
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur kortingen, maar eiusmod Tempor en vitaliteit, zodat arbeid en obesitas. In de loop der jaren, zal ik komen, die oefent, school district nostrud aliquip voordeel uit te trekken, maar om te werken. Duis is bekritiseerd in het plezier van de pijn in de wens om één irure ontvluchten cillum dolore EU produceert geen resultante. Excepteur cupidatat zwarten niet hopelijk u afzien van de verwijfde en hun geest, dat wil zeggen, sunt in culpa qui officia snacks.
En ja hoor, na jarenlang van reorganiseren, naamsveranderingen en omzwervingen via PTT, TPG, TNT, PostNL gaan we nu direct de structuur binnen de postbezorging bekritiseren.
Ik ben juist een groot voorstander van poststructuralisering!
Eens Pieter, maar niet voordat het doel alle middelen heiligt.
De verhouding tussen de kwantitatieve zittenblijvers, en zij die zich staande dienen te houden teneinde het ‘slager keurt het eigen vlees’ principe enig smoel te geven, dient eerst op ieders retina te verschijnen, door de noodzaak ervan in te peperen.
Aandeelhouders van de onderneming, waarbij de Nederlandse overheid in het bijzonder, kunnen hiertoe een eerste aanzet geven, door af te zien van het toekennen van toelages aan het zittende deel.
Laten we het postcultivering noemen, waarbij alleen de gezonde stampers voor een toekomst kunnen zorgen.
Snob!
Ik kies doorgaans in a-filosofische kringen de ingang vande diatribe, een voordracht in de vorm van een ongedwongen gesprek met drastische humor, waarmee de filosofen van de Stoa en de Cynici al aansluiting vonden bij het toenmalige VVD-gehersenspoelde publiek.Lukt dat niet dan is er altijd nog de isagogè, maar die is alleen toepasbaar bij publiek met enige sociale intelligentie; een zeer kleine minderheid dus,
ik snap er niks van. Is allemaal de schuld van links!
Niet
Of je zegt gewoon: ‘Al die bureaucratische rompslomp van tegenwoordig? Vette nazi-praktijken!’.
Fijn, zo’n handvat. Zou dit ook toepaspaar zijn, als je wereldbeeld aan Hilbertruimtes is opgehangen? Of moet je dan eerst een transformatie ontwikkelen vanuit het, uh, poststructuralisme, naar een bevattelijk domein?
Wat zullen ze over 50 jaar lachen om dit artikel wanneer poststructuralisme al in de brugklas als vak wordt gegeven.
Brugklas?
Groep 3 waarschijnlijk.
Naast het Engels wat al zo ‘belangrijk’ is.
Nederlands kunnen ze altijd later nog leren.
Of nooit…
Wat zeg je? In de eerste klas van de kleuterschool. Me name waar het gaat over die nomadische subjectiviteit. Daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen! Zeker niet in onze tijd. Wat heet!