Het associatieverdrag met Oekraïne gaat maar over één ding

Dit voorjaar gaan we naar de stembus voor een referendum over het associatieverdrag met Oekraïne. Dat klinkt ingewikkeld, maar eigenlijk draait dat hele verdrag maar om één ding: convergentie op het gebied van buitenlands- veiligheidsbeleid, samenwerkingen aangaande binnenlandse hervormingen, bevordering van vrede en internationale gerechtigheid, praktische samenwerking op militair gebied, bestrijding van de proliferatie van massavernietigingswapens, wapenbeheersing en strijd tegen illegale wapenverspreiding, bilaterale bestrijding van terrorisme, bescherming van persoonsgegevens op basis van de internationale normen, gezamenlijk beheer van asielstromen, mobiliteit van werknemers, strijd tegen witwassen van geld en terrorismefinanciering, een vrijhandelszone gedurende 10 jaar, verlaging en/of afschaffing van douanerechten, non-cumulatie, antidumpingsmaatregelen, technische samenwerking, sanitaire en fytosanitaire maatregelen, certificeringsprocedures, subcomité geografische aanduidingen, intellectueel eigendom, octrooirechten en samengestelde voortbrengsels.

Saillant detail: de partijen herbevestigen hun respectieve verplichtingen ingevolge de door hen in het kader van de Algemene Overeenkomst inzake de handel in diensten van 1994 aangegane verbintenissen ten aanzien van de toelating en het tijdelijke verblijf van dienstverleners op contractbasis.

Verder is het misschien leuk om te weten dat het voor landschapsarchitecten uit de ene partij toegestaan wordt om op hun respectieve grondgebied diensten te verlenen aan beoefenaars van een vrij beroep uit de andere partij, met inachtneming van de voorwaarden van lid 3 van dit artikel en de bijlagen XVI-C en XVI-F bij deze overeenkomst inzake voorbehouden ten aanzien van dienstverleners op contractbasis en beoefenaars van een vrij beroep. Dat klinkt misschien gek, maar ergens is het ook wel logisch als je bedenkt dat deze voorschriften niet van toepassing zijn op sectoren voor zover een voorbehoud is gemaakt overeenkomstig de bijlagen XVI-A en XVI-D bij deze overeenkomst.

Nog een grappig weetje: de vergunningverlening geschiedt op grond van criteria die uitsluiten dat de bevoegde autoriteiten hun bevoegdheid ter zake op arbitraire wijze kunnen uitoefenen. Dit alles onder het motto: elk van beide partijen heeft het recht de aard van de universeledienstverplichtingen vast te stellen die zij in stand wenst te houden. Even heel kort door de bocht: elk van beide partijen kan maatregelen vaststellen om prudentiële redenen, waaronder de bescherming van personen aan wie een verlener van financiële diensten een fiduciair recht verschuldigd is. Bij wijze van spreken dan.

Toegegeven, we chargeren nu, maar in de kern komt het grofweg hier op neer.