Nederlanders gebruiken te veel ‘aanhalingstekens’

Wat een “onzin”onderzoek toch weer.

sorry maar wat is het probleem wat moet ik veranderen

Ik dacht dat we al jaren geleden op afhaal-tekens overgestapt waren…

Ik zeg al jaren tegen de Taalunie dat de interpunctie ver beneden de “maat” is. Vooral de punt, de komma en de apostrof mogen best wel een maatje groter.

Ook bij het “aanhalen” zie je zelden nog “aanhaling”stekens.

Bijvoorbeeld:

Ik “haal” hier nog al wat zaken “aan”.
De dichter Marsman verdient het om hier “aangehaald” te worden.
De kloosterling “haalt” het “aanhalerige” jongetje “aan”.
De beul “haalt” zijn riem “aan”, voordat hij de strop “aanhaalt”.

Wieheeftditverzonnen?Moetzeggenhetspaartwelruimteuitmaarhetisnietomtelezen.Latenwedusallesmaarbijhetoudehouden.Watvindenjullie?

ja ja en nu wordt er nog gelachen om een bepaald deel van de bevolking die zich de interpunctie niet eigen heeft gemaakt maar waarschijnlijk zijn het voorlopers van het nieuwe nederlanders

@diederik. Dat is de Engelse “variant” van het Nederlandse SOS-spatiegebruik, http://www.spatiegebruik.nl/.

Durf haast niet meer te typen, zelfs spellingscontrole kan je noodlottig worden. (“het moet niet gekker worden”)
http://www.nu.nl/internet/2447261/man-steekt-vriend-dood-spelfout-in-sms.html

Tja.
Waarom stoort dit overmatig gebruik van “?
Dat vind ik interessant.
Dat steeds meer mensen, ook universitair geschoolden, de grammaticaregels aan hun laars lappen, en naar hartenlust d schrijven waar een t hoort te staan vind ik veel storender. Het voelt als een minachting van de lezer, hoewel het waarschijnlijk voortkomt uit haast, gebrekkig onderwijs en doordat men zelf minder aandachtig leest.

Maar waarom die “?
Het wordt vaak gebruikt om ironie of scepsis te verwoorden, denk ik. Ironie beleeft hoogtijdagen. Kijk alleen al naar websites als speld.nl, daar worden “belangrijke” kwesties op een ironische manier belicht.
De ” wordt ook gebruikt omdat men steeds onzekerder wordt. Steeds minder mensen durven of kunnen zeggen waar het op staat. Daarom verbloemt men zijn proza met haakjes, smileys, onafgemaakte zinnen en zeg maar een stuk betekenisloze zinvulling.

“Ik” vind “dit” wel een “beetje” overdreven. Zoveel “spaties” gebruik “ik” nu “ook” weer niet. En daarbij “aanhalingstekens” “kunnen” zeer “verhelderend” werken in een “goed” geschreven “tekst”.