De nummer één van de Eredivisie voetbalde zondag in het duel met NEC vooral tegen zichzelf. Toch wist de ploeg van Louis van Gaal drie punten binnen te halen. De enige doelpuntmaker, Kew Jaliens, wist een dramatische afsluiting van de week te voorkomen. “Dat het team door moeilijke tijden heen komt is vooral te danken aan het feit dat het de ontische prioriteit van de vraag naar het zijn hoog op de agenda zet”, verklaarde Jaliens.
De nederlaag tegen NAC van afgelopen week kwam de Alkmaarse club duur te staan. Doelman Sergio Romero kon zijn emoties niet in bedwang houden en sloeg zijn hand kapot op de muur. Hij is voor de rest van het seizoen uitgeschakeld. “Dat is echt een moeilijk moment, als je ziet dat je medespeler zich niet genoeg rekenschap geeft van de ontologische differentie. Als de existentiale analytica in de onverschilligheid blijft, ja dat is voor het hele team even schrikken”, aldus Jaliens.
De schier onaantastbare koploper van de eredivisie lijkt volgens de voormalige Oranje verdediger te vervallen in een destructieve Cartesiaanse ontologie. “Zolang AZ het ‘ego cogito’ als ‘res cogitans’ van het ‘res corporea’ onderscheidt zonder de ontologische fundamenten hiervan op te helderen, dan ga je het moeilijk krijgen. Gelukkig wisten we tegen NEC explicatie te geven aan de substantie van de ‘res corporea’, verklaart Jaliens. In Studio Voetbal vond afgelopen zondag een symposium plaats over de vraag hoe de ontologische analyse van Jaliens precies tot uiting kwam in de voorhoede van AZ.
Het verwerpen van de Cartiaanse ontologie, het radicale onderscheid tussen ‘ik’ en ‘wereld’, als een gebrekkige bepaling zou de grondslag kunnen vormen voor het aanstaande kampioenschap van AZ. Het besef dat het bestaan zich grotendeels ophoudt in het oneigenlijke zijn, maar dat er ook een weg is naar het eigenlijke zijn is nadrukkelijk aanwezig in het DSB-stadion. De club zoekt een fijne verhouding tussen de facticiteit en het existentiaal om tot een positieve toeëigening van de toekomst te komen. Die toekomst ziet er rooskleurig uit.
Ik weet niet hoe,
Mag ik aan deze filosofische discussie DIT nog toevoegen, in fiere herinnering aan v/h de grote inspirator van AZ en zijn vele afgedankte coaches en oefenmeesters:
(520) Geen lof willen horen: iemand doet wat nuttig voor hem is of waar hij schik in heeft of wat hij moet doen.
(521) Dat men zijn leven, zijn gezondheid, zijn spaarders- en bedrijfskapitaal, zijn voetbalclub, zijn eer en zijn oneigenlijk verworven schilderijencollectie op het spel zet, dat is het gevolg van de overmoed en van een overvloeiende, verkwistende wil: niet uit mensenliefde, maar omdat ieder groot gevaar (hier: DNB en Pieter Lakeman) onze nieuwsgierigheid naar de mate van onze kracht, onze moed, tart.
Vrij naar: Herwaardering van alle Waarden, Friedrich Nietzsche, hoofdstuk 6: De grote individuen
Uit: Herwaardering van alle waarden
Tijd voor een introspectische excercitie.
*kruipt in zijn schulp*
Wat Steev zegt!
Kijk, hier is weer een overduidelijk bewijs van wat het met je doet als je in je leven niets anders leest dan ‘De ontvoering van Heineken’. Meneertje Jaliens denkt het wel even te weten. Waar ze op al die voetbalscholen echter totaal aan voorbijgaan is het hellende spanningsveld tussen het semi-metafysische onderbewustzijn en de gedekanaliseerde moraal, door Sartre zo fraai omschreven als ‘la girafe de l’homme’. Eenieder met een beetje basisschool+niveau ziet dat deze benadering onmisbaar is in de totstandkoming van een gedegen analyse van de kampioensontwikkeling door een seizoen heen. De afgelopen 15 seizoenen bood het model iedere keer weer onmiskenbaar ontologisch soelaas. Echter: op voetbalscholen wordt het volstrekt links gelaten, zogenaamd omdat het ‘sinds de uitvinding van de buitenspelval overbodig is geworden’. Nou, heren van de KNVB. Blijf vooral vasthouden aan uw starre denkbeelden. Op naar de volgende deceptie in 2010 in Zuid-Afrika!