Op de eerste dag van het nieuwe jaar is Nederland getroffen door een massale ziektegolf. Volgens onbevestigde bronnen zijn er ruim 2 miljoen mensen slachtoffer van de epidemie, die zich nog steeds uitbreidt. De symptomen zijn uiteenlopend. Veel van de patiënten kampen met hoofdpijn, misselijkheid, desoriëntatie en braakneigingen. Ook wordt een verhoogde trek in eieren met spek en babi pangang gerapporteerd.
De Speld sprak voor u een van de getroffenen, Steven de Let. Hij viel ten prooi aan de mysterieuze aandoening, net als drie van zijn vrienden. Op oudjaarsdag was er nog niets aan de hand, aldus De Let. “We zijn de avond gezellig begonnen, oliebollen eten, oudejaarsconference, paar biertjes, je kent het wel. Daarna natuurlijk met vuurwerk en champagne de straat op. Toen het vuurwerk over was zijn we even de kroeg ingedoken, paar bacootjes halen in de Barrie’s. We waren om 6 uur thuis en gingen slapen.Vanochtend merkten we de eerste symptomen van deze mysterieuze aandoening.” De Let is nog niet buiten geweest. “We liggen nu allevier op de bank en voelen ons nogal beroerd. Ik hoop maar dat het niet gevaarlijk is.”
De speculaties over mogelijke oorzaken zijn in volle gang. Zo meldt een trouwe bezoeker van medischforum.nl dat het ‘best wel eens iets exotisch kan zijn, misschien uit Afrika ofzo.’ Op het internet worden meteen na de uitbraak al tientallen onorthodoxe behandelmethodes voorgesteld, waarvan de effectiviteit moeilijk vast te stellen is. Rauwe eieren eten, patatjes oorlog, alcohol drinken, een lange douche, lauwe thee, of zelfs een frisse duik, ze passeren allemaal de revue. De overheid doet in elk geval geen overhaaste uitspraken: minister Klink gaf aan de situatie ‘in de loop van de dag’ nogmaals te evalueren. De Speld raadt aan thuis te blijven, de dvd’s erbij te pakken en vooral niet in paniek te raken.
Dat komt er van als je in het cafe de bacterieen niet meer uit kunt roken.
Toch vermoed ik ook hier een complot. Het zou me niet verbazen als de olie-industrie ook hier achter zat. Het is toch niet voor niets dat de aandoening waaraan die arme Steven de Let en zijn vrienden lijden in de volksmond de benaming “in de olie” ontvangt? Als ik Steven was zou ik maar eens grondig controleren of ik niet was ontdaan van enig interessant en waardevol idee.